Hertog Jan in Sint Michiels-Brugge

Na het licht teleurstellende visje bij de Fiskebar reden we door naar Oostkamp bij Brugge, waar ons zeer comfortabele Van der Valk hotel gelegen is. We checkten in en waren verbaasd over de uiterst ruime en heel prettige kamer die we kregen. Fantastische bedden en een heerlijk ruime badkamer en verder alles wat we ons maar konden wensen. Na een kleine rustperiode fristen we ons op en gingen ons nog wat vermaken in de bar. Tegen half 8 kwam de taxi voorrijden die ons fijn voor de deur van Hertog Jan afzette.

De deur zwaaide open, de ontvangst was allervriendelijkst en we kregen een fijn tweetje naast de open keuken, zodat we de hele avond konden genieten van de rust en discipline in de mooie ruime keuken. Erg leuk om de borden zo te zien opmaken. We begonnen met een bodempje water wat gereinigd was door steentjes, net als de vorige keer, waarna we doorgingen met een glas champagne, nog steeds van André Clouet hier, een zeer prettige champagne. Het eerste hapje kwam vrijwel direct.

Een absoluut plaatje om te zien weer. In een cilinder een prachtig rood ananassaliebloemetje, gevuld met onder andere gerookte paling en sesam. Heerlijk! Het tweede hapje volgde - ik hou van het tempo wat ze hier aanhouden. Niet te snel, maar zeker ook niet te langzaam, gewoon prettig en je kunt merken dat er een uitstekende communicatie is tussen de zwarte en de witte brigade, erg prettig -

een krokantje van polderaardappel met crème van gerookte aubergine en miso. Ook bijzonder smakelijk, vooral het krokantje vond ik heerlijk. Het derde hapje was een bekende voor ons, wat hem overigens niet minder smakelijk maakte, want ook dit was weer geweldig.

De merengue van passievrucht gevuld met ganzenlever en een krokantje van Coca Cola eronder. Fantastisch gewoon. Wat zo knap is aan al die mooie hapjes hier is dat de smaken vrij laat los komen in de mond, maar dan een hele tijd blijven hangen, geweldig knap! De champagne werd nog eens bijgeschonken en we vervolgden met het vierde hapje, ook een bekende, hoewel de smaaksensatie deze keer weer geheel anders was, wat natuurlijk te maken zal hebben met het seizoen.

De avocado met het poeder van tomaat en fleur de sel en de aan tafel bijgedruppelde huisolijfolie. Ook alweer bijzonder smakelijk, het poeder van de tomaat smaakte deze keer zuriger dan de vorige keer, toen was hij zoeter, maar ook deze combinatie paste wonderwel bij elkaar. De sommelier - niet Joachim, maar een andere, ook zeer kundige jongeman - herkende ons van de vorige keer, hij wist zelfs nog waar we toen zaten en er ontstonden in de loop van de avond erg leuke gesprekken over de wijnen.

Het volgende hapje waren Zeebrugse garnaaltjes met een mimosa van hoeve-eitjes en een saus van sla en verder nog een krokantje van brood. Afgedekt met schuim van het een of het ander (is me even ontgaan). Fantastisch hoog op smaak, vooral de saus van sla verbaasde me, ongelofelijk vol van smaak was die. Weer een schitterend hapje dus.

We gingen door met de varkenskop met krokant gemarineerde groentjes en de crème van linzen. Niet alleen fantastisch om te zien, maar ook geweldig licht en fris. Absoluut heerlijk dus alweer.

We sloten de parade van hapjes af met die verbazingwekkende combinatie van aardappelmousseline met koffie en vanille en geschaafde mimolettekaas. Onparlementair gezegd kun je me hierin begraven. Wat een fantastische combinatie van smaken is dit toch, werkelijk een kunststuk! De eerste wijn werd ingeschonken, een Montlouis "Clef de Sol" 2010 Damien Delecheneau - Domaine La Grange Tiphaine, zo’n fijne Chenin Blanc uit het Loiregebied. Het gerecht volgde snel erna.

Een plaatje alweer om te zien en ook weer fantastisch van smaak. Rauwe coquilles, aardappelkrokantjes, rammenas, licht gerookte haringeitjes, aardpeer, dunne plakjes sjalot in olie gestoofd, rundermerg en aan tafel afgemaakt met een lichte olie van curry. Zoals gezegd, fantastisch van smaak, die wederom prettig lang in de mond blijft. De volgende wijn was een Viré-Clessé uit de zuidelijke Bourgogne, een Pierrette et Marc Guillemot-Michel Quintaine 2010 en die was zeer prettig.

Het gerecht was blauwe kreeft met crème van passievrucht, tonkabonencrème, warme jus van kreeft met cacao, zure sjalotjes eronder en een schuim van tonkabonen er nog op. Alweer een absoluut geweldig gerecht, vol van smaak, uiteraard perfect van bereiding en wederom erg mooi om te zien. Vooral de relatieve eenvoud van de zure sjalotjes vonden we ontzettend goed gevonden en het tekent ook wel dit restaurant, omdat ze met eenvoudige ingrediënten de meest prachtige smaakcombinaties maken. De sommelier wilde het volgende glas inschenken, een Acustic uit Spanje, maar toen hij me hoorde zeggen tegen echtgenoot dat we die laatst ook hadden bij Het Gebaar, ging hij een andere fles halen. Dat vindt hij zelf ook erg leuk overigens, het is echt een verwentype, ideaal dus wat ons betreft. Het werd een Wittmann Riesling Trocken 2010, die we ook al kenden van Monkey’s West, maar die we toch wel graag wilden, omdat we die zo ontzettend lekker vonden.

Erbij alweer een geweldig gerecht. Gerookte Wagyurolletjes, bijzonder hoog op smaak en echt ontzettend lekker. Erbij diverse wortelvarianten en een fantastische crème van ansjovis met precies de juiste zoutbalans. Wat een ongelofelijk lekker gerecht was dit zeg! De wijn die nu werd ingeschonken was er eentje van Sardinië, een Dettori Bianco. Een fijne frisse wijn.

Het gerecht erbij was het fameuze groentengerecht, deze keer met wintergroentjes. Behalve de meest mooie groentjes ook natuurlijk kruiden erbij. Geen bloemetjes deze keer, die bloeien nu eenmaal niet tot nauwelijks in de winter. Erg lekker vonden we de verschillende knolletjes, wortels en bietjes. Bij het volgende gerecht liepen onze wijnen en gerechten uiteen vanwege de allergie van echtgenoot voor knolselderij. Hij kreeg een glas Trinchero Barbera d’Asti 2007 ingeschonken, die hem uitstekend beviel en ik kreeg een glas Prazo de Roriz, 2009, Douro, die me ook erg goed beviel.

Echtgenoot kreeg een stukje eend met tamarinde, pompoen en beurre noisette met ook nog de krokante billetjes van de eend en gelei van aubergine en hij was zeer te spreken over zijn uitstekend klaargemaakte gerecht. Onnodig eigenlijk om te zeggen dat het bord er weer schitterend uitzag.

Ik kreeg krokante varkenspoot met knolselder, eekhoorntjesbrood en geschaafde truffel. Prachtig op smaak weer, maar wel heel erg machtig. Ik heb ook niet alles op gegeten want er zouden nog dessertjes komen ook. Maar lekker was het zeker, het enige puntje van kritiek zou kunnen zijn dat de cilindertjes van knolselderij naar mijn smaak iets te al dente waren. Joachim kwam even gedag zeggen en we hebben het even kort gehad over de plannen van de verbouwing van de boerderij, leuk om al het enthousiasme te horen en prettig dat al hun plannen door kunnen gaan. De dessertwijn was een Seewinkel Beerenauslese 2008, Velich Apetlon. Een prettige dessertwijn.

Het eerste dessertje wat verscheen was ananas met chocolade (eromheen), sorbet van kokos en een jus van pinacolada met chili. Een heerlijk fris dessert en we proefden in de chocolade die om de ananas zat ook nog duidelijk kerrie. Allemaal smaakjes waar ik in ieder geval veel van hou.

Het tweede dessertje was muskaatpompoen met chicorei en mandarijn. Flinterdunne plakjes pompoen lagen er op het bord met de chicorei, er tussen heerlijke karamel en het werd omgeven door een jus van mandarijntjes. Alweer een fantastische smaakcombinatie.

We eindigden de dessertjes met zo’n mooi bordje met allemaal bolletjes, wat ik me nog herinnerde van de vorige keer. Bolletjes yoghurt, chocolade en hazelnoot en ook dit was ontzettend lekker. We waren inmiddels wel toe aan espresso en daarbij kwamen ook weer de meest fantastische snoepjes.

Ik kijk wel even welke foto’s ik precies kwijt kan, maar we kregen allereerst torentjes van chocolade met sesam, ponzu en szechuanpeper, daarna makarons van witte chocolade en rolletjes met een heerlijke vulling en alsof het niet op kon ook nog een schaaltje met mousse van yoghurt met zoethout en een karamel erop en nadat we onze Limoncello op hadden gedronken kwam er nog een bordje met erop fantastische ‘valse drop’.

Een absolute dropsmaak had het, maar het was zeker geen drop. Hierna waren we volledig voldaan en nadat we de rekening hadden betaald lieten we ons weer per taxi naar het hotel rijden, waar we nog even nagenoten van de fantastische maaltijd.