Totaal aantal pageviews

vrijdag 26 oktober 2012

Bruneau in Brussel

In tegenstelling tot andere weekenden van deze werkgroep zouden we deze keer op donderdagavond aanschuiven bij een mooi restaurant. Meestal doen we dat op de laatste avond, maar de organisatie had deze keer anders besloten. Een Europarlementariër zou ons een deel van de maaltijd gezelschap houden... Onze aankomst verliep soepeltjes in het besproken hotel en keurig op tijd stonden we klaar om met een busje naar het restaurant te gaan. Uiteindelijk waren we min of meer compleet en via die akelige tunnels (vind ik) reden we naar Koekelberg, want daar is Bruneau gevestigd. Een voor mij zeer bekend restaurant, in het verleden heb ik er herhaalde malen gegeten. Na een wat teleurstellende maaltijd voor de 10e verjaardag van Ole (inmiddels dus al weer 8 jaar geleden) was dit weer de eerste keer dat ik er zou binnengaan. Grappig vond ik het dat er werkelijk niets veranderd was en dus pakte ik de lift naar boven, want we zouden vanavond in het privé-zaaltje ons diner hebben. Na een glaasje champagne, waarbij door het werkelijk uitstekende personeel een cakeje met erin spekjes en sjalotjes en een bieslookdip werd rondgedeeld en een soort van inleiding door de europarlementariër gingen we aan tafel. Fijne stoelen, mooi gedekt, een geestig tapijt, gewoon goed, zoals altijd bij Bruneau. Water werd ingeschonken en de eerste wijn. Een mij bekende Gascogne-wijn, die ik eigenlijk alleen maar ken van Bruneau, een Chateau de la Jaubertie. Een wijn die ik vroeger al prettig vond en dat vond ik nog steeds.
Erbij een amuse in drieën. Een bolletje kaviaar van aubergine met wat amaretto: een opvallende combinatie, erg smakelijk vond ik; een consommé van artisjok met truffel: ook smakelijk, hoewel ik geen liefhebber ben van artisjok en tot slot een gelei van eendenlever met wat granaatappel: lekker, maar voor mij iets te lopend, ik hou van eendenlever in terrinevorm. Maar: fijne mondvermaakjes, absoluut! Het voorgerecht was een mooie klassieker.
Een rozet van kreeft met truffel en parmezaan. Op een rondje van groentjes (tomaat en heel fijn gesneden snijboontjes) kregen we mooie stukken kreeft met ertussen geschaafde truffel, overgoten met een mooie, heel zachte vinaigrette. Er om heen geraspte truffel met wat groenvoer en flinters parmezaan. Mooie combinaties. Helaas was mijn kreeft lichtjes taai wat ik erg jammer vond. Bovendien ontbeerde de groentjes onder de kreeft een zuurtje, wat ik in ieder geval zeer op prijs zou hebben gesteld. Wat niet wegneemt dat het er schitterend uitzag. De tweede wijn, een Macon La Roche Vineuse, Vieille Vignes 2008, beviel me ook goed, ik hou nu eenmaal van de Macon-wijnen.
Hij paste uitstekend bij de gebakken tarbot met een courgettebloem gevuld met langoustinecrème. Zowel de tarbot als de courgettebloem met inhoud vond ik fantastisch van smaak. Erbij nog groene asperges en zeekraal en een bijzonder lekkere sabayon waarin ook langoustine te proeven was. Een schitterend gerecht wat mij betreft De derde wijn was een Pinot Blanc Reservé, Domaine Weinbach en die paste uitstekend bij de absoluut perfect gebakken ganzenlever.
Een heel mooi stukje ganzenlever kregen we, met erop van die fijne zoutkristalletjes waar ik zo dol op ben in deze combinatie met erop nog een krokantje; eronder nog een bijzonder lekkere mosterdvinaigrette die wonderwel combineerde met de heerlijke lever. Ernaast een rond torentje van gebakken en gekonfijte appel, heerlijk natuurlijk, maar iets teveel voor mij, dus dat heb ik laten liggen helaas. De cuisson van de ganzenlever wil ik nog even aantippen, vooral om het best een groot gezelschap was. Het gebeurt regelmatig dat bij groepen de ganzenlever niet goed gebakken is, dan is hij nog lillerig van binnen en dat vind ik bijzonder onaangenaam. Deze cuisson was absoluut perfect, een hele prestatie vond ik. De rode wijn, een schitterende Chateau Magnan la Gaffelière, Saint Emilion Grand Cru werd ingeschonken en hij paste prima bij het hoofdgerecht.
Zomerreebok, kroketjes met truffelroom, croustillant met paddestoelen en een gelei van knolselderij. Een aan tafel bijgeschonken mooie saus completeerde het geheel. Wat kan ik zeggen? Alle onderdelen weer tot in de perfectie klaargemaakt, alles even lekker. Helaas was ik niet in geheel goede doen deze avond dus ik moest meer dan de helft van mijn bordje laten staan, met veel spijt in het hart, want het was werkelijk geweldig lekker. Het dessert was een plaatje.
Een croustillant van vanille met roomijs van gezouten botercrème. Oh, wat was dat ijs geweldig lekker zeg. Fantastisch van smaak met die mooie zoute toetsjes zo af en toe. De croustillant was helaas teveel voor me, doodzonde toch.
Bij de uitstekende espresso, koffie en thee kwamen nog heerlijke friandises en diep tevreden verliet het gezelschap Bruneau. De oude Bruneau, die nog steeds achter de pannen staat, deed ons uitgeleide en ook dat vond ik erg leuk. Bruneau is en blijft een fijn, klassiek restaurant, waar uitstekend wordt gekookt en waar de zwarte en de witte brigade erg goed op elkaar zijn afgestemd. Een genot om er te eten.

woensdag 17 oktober 2012

De Hermitage in Rijsoord

Maurits verjaart één van de laatste dagen van september en ook dat vieren we natuurlijk onder andere in een restaurant. Ik had me - nu echt voor de laatste keer - laten verleiden tot de aankoop van een Groupon. Bij de Hermitage in Rijsoord, een restaurant waar echtgenoot zeer over te spreken is - hij eet er regelmatig zakelijk - en waar ik wat minder over te spreken ben, omdat er altijd wel iets is. Maar dit leek een zeer aardige aanbieding - 189 euro voor een zevengangendiner voor 4 personen - en bovendien was ik gewoon ook weleens nieuwsgierig wat ze ervan zouden maken. Parkeren gaat goed daar op de ruim parkeerplaats en we wandelden via het tuintje naar binnen. Een - uiteraard - vriendelijke ontvangst en omdat er veel lawaai uit de bar kwam werden we direct naar ons tafeltje geleid. Op de entresol, boven het restaurant als het ware. Geen ideale plek, want warm. Erg warm zelfs op den duur. De beste plek in dit restaurant vind ik nog altijd een plekje bij het raam aan de waterzijde om zomaar te zeggen. In het midden namelijk beweegt de vloer mee als de zwarte brigade erover heen loopt en ook dat is op den duur nogal storend (vind ik). Een glaasje champagne hoort bij een verjaardag en dat is hier Veuve Clicquot Ponsardin. Lekker.
Erbij direct een plateautje met wat hapjes. In een glaasje stengeltjes met mint en vadouvan. ernaast een koekje met pompoen en gebrande pompoen en daarnaast een gepekeld tomaatje gevuld met gelei van gin en tonic. Vooral het tomaatje vond ik erg lekker, heerlijk fris en een mooie combinatie. Brood en alles kwam op tafel en we bekeken de (mooie en betaalbare) wijnkaart. We besloten tot een Condrieu André Perret 2008 en die was alles wat ik van een Condrieu verwacht. Het eerste gerechtje kwam.
Op een plaatje. Kort gebakken zalm met 5-spices, Gillardeau oester, schuim van oester, diverse structuren van komkommer en een emulsie van kropsla. Een absoluut aardig gerechtje, jammer dat in één van de vierkantjes zalm harde stukjes zaten, dat werkt altijd op mijn eetlust helaas.
Het tweede gerechtje bestond deze avond uit couscous met grapefruit, Pata Negra, gamba, een sesamkoekje, mayonaise en wat groentjes. Ook een aardig gerecht waarbij de losse elementen niet echt samenkwamen, maar afzonderlijk wel smakelijk waren.
Het derde gerecht was een soepje van pompoen met Bouchotmosseltjes (twee) met een gepocheerd hoeve-ei. Precies dat ook kregen we. Het soepje vond ik aan de flauwe kant en het ei was prima gepocheerd. Meer heb ik over dit gerecht eigenlijk niet te vertellen, ik vond het eerlijk gezegd aan de zeer simpele kant.
We vervolgden met gebakken kabeljauw met een saus van paprika en truffel. Het zal aan mijn smaakpapillen liggen, maar ik vond de saus flauw, terwijl echtgenoot er wel over te spreken was. De kabeljauw overigens was perfect van cuisson. erbij een streep crème van aubergine, wat me nooit zoveel zegt en dus hier ook niet. Het overige garnituur, waaronder het aardappeltje op de rand van het bord, was gewoon niet gaar, integendeel zelfs, dat was nog keihard. Op de kabeljauw na dus een nogal teleurstellend gerecht eigenlijk. Omdat de wachttijd tussen de gangen flink lang geduurd had waren we inmiddels bijna klaar met de tweede fles Condrieu. Iets wat ik storend vind, een goede sommelier let erop bij het inschenken dat de gast een beetje uitkomt met de gerechten. We waren van plan geweest een Marsannay bij het hoofdgerecht te nemen, maar drie flessen wijn vinden we teveel van het goede ook al hebben we een BOB tegenwoordig. We dronken de Condrieu dus ook bij het hoofdgerecht, nadat we hadden aangegeven bij het afruimen van het kabeljauwgerecht dat het allemaal wel wat sneller mocht van ons...
Het hoofdgerecht bestond uit bavette van de zwaar bejubelde BGE (Bigg Green Egg), met een saus van biet en fenegriek en zomergroenten. Een licht rommelig bord met op het zicht mooi rood vlees kregen we. Ik kan er kort over zijn: ik vond het vlees taai en niet lekker. De saus van biet en fenegriek vond ik dan weer wel prettig, hoewel de kleur slecht gekozen is, want het leek net of het vlees niet lang genoeg gerust had. De groentjes waren erg al dente, maar wel smakelijk. Wederom een gerecht waar ik niet heel enthousiast over was dus helaas.
Het kaasgerechtje (altijd een leuk idee en ik stel zo'n gerechtje dan ook bijzonder op prijs) bestond uit een mousse van geitenkaas met zwarte olijf, gelei van ananas en popcorn en dat vond ik wel lekker. Mooie mousse met een flinke geitenkaas smaak, waar ook de olijf tot zijn recht kwam en wat mooi combineerde met het frisse van de ananas. Leuk dus!
Het dessert vond ik de topper van de avond, hoewel ik zo ongeveer wel volzet was inmiddels en dus helaas niet alles kon opeten. Het bestond uit ijs van ras el hanout, diverse bereidingen van witte chocolade, papaya en een hazelnoottaartje en het was echt erg lekker allemaal. Bij het koffie- en theeservies waarmee we deze avond afsloten kwamen nog allerlei lekkernijen, die vooral door de mannen soldaat zijn gemaakt, mijn buikje was meer dan gevuld inmiddels.
Op de (iets teveel) minpuntjes na hebben we toch een fijne avond gehad, eerlijk gezegd voornamelijk omdat we altijd zoveel te praten hebben met zijn vieren. De maaltijd vond ik persoonlijk licht teleurstellend, ik miste de wow-factor.

vrijdag 12 oktober 2012

De Lindehof in Nuenen

Door allerlei omstandigheden was het veel te lang geleden dat we bij De Lindehof waren geweest, maar gelukkig kon ik er aan de vooravond van mijn verjaardag gaan dineren. We gingen deze keer gezellig met zijn vieren, ook de jongens waren erg benieuwd, gezien onze enthousiaste verhalen. Leuk detail is nog dat ik in mei met mijn enthousiaste recensie van onze lunch bij De Lindehof de recensieprijs van eet.nu (tweemaal een driegangenlunch) had gewonnen en deze nu eindelijk kon inwisselen. De ontvangst in het al bijna gevulde restaurant was attent als altijd. We kregen een fijne ronde tafel in het midden van het restaurant en vrijwel direct kwam de begeesterde chef ons begroeten. Dat doet hij trouwens bij iedereen, wat een hele prettige sfeer oplevert. Een glaasje champagne wilden we wel, nog steeds van Serge Mathieu hier, dus erg prettig.
Erbij in dat leuke kistje met de kiezelsteentjes die heerlijke kroepoekjes met sepia en bouillon van dashi, met chili, met zeealgen en een emulsie van citrus en met saffraan en crème van paella. Verder nog papier van wasabi, bloemkool met crème van pinda, een pindakrokantje en een chips van banaan met kerrie. Heerlijke smaakjes. In een glaasje erbij de bekende broodsoldaatjes met Noorse garnaaltjes en een tandooridip, ook al zo lekker.
De chef zelf kwam zijn signatuur-amuse brengen. Op een lepel een bonbon van witte chocolade met bataat, ras el Hanout en espuma van chili: fantastisch lekker.
Hierna kregen we op de hand een beetje aardappelcrème waarop een merengue van koffie gevuld met een crème van aardappel en koffiekaviaar gemaakt van tapioca kwam. Saai, maar ook dit was bijzonder lekker.
De amusestroom vervolgde met in een donker bakje een ijsje van tomaat met broodcroutons, schuim van tomaat met basilicum en krokantjes van Pata Negra; ook al ontzettend smakelijk.
Vervolgens kwamen er vier heerlijke wulken, bedekt met een crème van waterkers, fantastisch lekker vond ik deze!
We sloten de amuses af met gamba’s, gemarineerd in olie van vadouvan met een salade van bulgur, granaatappel, kerrie en koriander met wat krokantjes van emping, ook alweer bijzonder apart en lekker van smaak. De echte maaltijd, waarvoor we de kaart kregen uitgereikt door de chef, moest toen nog beginnen..... Uiteraard kozen we voor het menu Toque Blanche, 6 gangen, inclusief wijnarrangement voor drie personen. Water kwam, brood verscheen, olie en boter stond al op de handige plateautjes, dus het feest kon beginnen. De eerste wijn werd ingeschonken. Een Summerer Grüner Veltliner. Een fijne Grüner Veltliner vond ik het, zonder restzoetje en heerlijk fris.
Hij paste uitstekend bij het voorgerecht. Sashimi van zeebaars, gebakken sepia en tartaar van zeebaars. Een gerecht in drieën dus, leuk op één bord gepresenteerd. Het moge duidelijk zijn dat de genoemde hoofdbestanddelen alledrie perfect waren. Verder troffen we nog aan kroepoek, poeder van sepia, dooier van sepia en kokos, schuim van kokos, spongecake van specerijen en structuren van komkommer en radijs. Een heerlijk fris en complex gerecht. Mooi dat alle smaakjes elkaar ondersteunden en vervolmaakten. De tweede wijn was een bekende. Een McManis Viognier, altijd goed, zo ook deze keer.
Erbij het eerste tussengerecht. Kabeljauw met kruidenrisotto, topinamboer, krokante oester en beurre blanc. Een schitterend stuk kabeljauw kregen we, gelegen op heerlijke risotto met allerlei groene kruiden. Erbij diverse bereidingen van de aardpeer, een krokant gebakken Gillardeau oester, wat lamsoor en een vinaigrette van lamsoor. Alweer een fantastisch gerecht, waarbij alle smaken wonderbaarlijk in elkaar overvloeiden, heerlijk! De volgende wijn was een erg lekkere vond ik. Een Roucaillait 08, Languedoc Blanc, die me deed denken aan mijn geliefde Clos Marie, Manon, ook uit de Languedoc. Een schot in de roos dus.
Het gerecht erbij was coquille met gebrande groene asperge, structuren van tomaat, crème van avocado en vinaigrette van umeboshi (waarbij ook wat gedroogde lever van tonijn zat). Precies al die ingrediënten troffen we aan. Een mooie combinatie vond ik het. De coquille was perfect gebakken en de koekjes van tomaat die er ook nog bij lagen vond ik geweldig lekker ook. Alweer een topgerecht dus. De volgende wijn was een fantastische Pinot Noir. Een Oeil de Perdrix, een Zwiterse wijn uit de Valais met een lichte anijstoets in de smaak.
Hij ging perfect samen met het Sterrenchefgerecht van de afgelopen week, wat ik erg leuk vond om te eten. Krokante kalfszwezerik met crème van geitenkaas en gegrilde komkommer, ijspegel, marloeskes met crème van lamsoren en saus van honing en tijm. Behalve al deze ingrediënten, die stuk voor stuk prachtig bij elkaar pasten en heerlijk waren vonden we verder nog een paar mooie blaadjes gevuld met gemarineerd mosterdzaad, heerlijk en volgens mij was de zwezerik gelakt met PX. Een topgerecht wederom. De wijn bij het hoofdgerecht was een mooie Barco Negro Douro van F. Lurton en hij beviel ons uitstekend.
Het hoofdgerecht deze avond was patrijs met zuurkool, marbré van aardappel, appel en bloedworst; gebrand buikspek, boudin blanc, schorseneren, aardappelkaantjes en patrijzenjus. Een werkelijk schitterend bord verscheen met alle genoemde onderdelen en ohohoh, wat was alles geweldig lekker. De patrijs was botermals, het pootje erbij was fantastisch gekonfijt, alle groentjes waren perfect en de jus verbond het geheel. Het buikspek vond ik ook heel bijzonder, dat was op drie verschillende manier klaargemaakt, werkelijk fantastisch! Nadat we weer wat bij de mensen waren werd de dessertwijn, een My Amour de Gascogne, 100% manseng natuurlijk, ingeschonken en ook die beviel ons. Niet te zoet. Erbij een heel wel heel bijzonder dessertje, waarin onder andere tamarillo was verwerkt. Tamarillo, ook wel bekend als boomtomaat, is beslist een mysterieus vruchtgewas (bron: chef Bahadoer!) De felrode, geel, oranje of soms scharlakenrode eivormige vruchten worden sinds geruime tijd zelfs in beperkte aantallen in de winkel verkocht. Net zoals de tomaat, paprika, aardappel, aubergine....behoort de tamarillo tot de familie van de nachtschadigen of de Solanaceae. De oorsprong van de tamarillo is terug te vinden in het Andesgebergte van Peru. Het zijn planten die van de warmte houden, maar ook in ons klimaat lukt het wel om ze te laten groeien en zelfs te laten afrijpen.
Het dessert was een taartje van vijgen, bouillon en merengue van witte chocolade, ijs van tamarillo, schuim van witte chocolade met piment. Verder nog wat krokantjes op het bord en het was absoluut genieten dit dessert. Bepaald niet te zoet, wat ik heel prettig vind en prachtige smaken zo bij elkaar. In een glaasje apart verscheen nog een granité van jenever en hierna waren we volledig tevreden en eerlijk gezegd ook volledig volzet. We eindigden met goede espresso en thee, moesten helaas de friandises afslaan, dat lukte echt niet meer en na het betalen van de (meer dan gehalveerde! - ongelofelijk gewoon) rekening, een fantastisch overzicht van alles wat we gegeten hadden en een zoen van de chef ‘omdat we elkaar inmiddels gewoon goed kennen’, wat ook zo is, vertrokken we diep en diep tevreden bij De Lindehof. Een topavond met geweldige verwennerijen. Laat ik ook vooral de uitstekende zwarte brigade niet vergeten! Om heel vaak en heel snel weer naar terug te keren.