Totaal aantal pageviews

maandag 30 juli 2012

Hertog Jan in Sint Michiels (Brugge)

In de week van 8 juli bedacht ik opeens dat we het weekend niet ver van Brugge zouden zijn en dat het wel heel erg leuk zou zijn als we zouden kunnen lunchen op de zaterdagmiddag bij Hertog Jan. Reserveren via de website is een fluitje van een cent en tot mijn grote vreugde was er nog een tafeltje voor ons. We hadden al om 12.00 gereserveerd, want ‘s avonds zouden we nog met vrienden elders gaan eten. De aanrijroute is vrij makkelijk, als het ware langs Brugge en dan rij je zo Sint Michiels in.
Het restaurant, wat aan de buitenkant wat lijkt op een pannenkoekenhuis wat je in Nederland vaak ziet ligt op een ruime parkeerplaats. Je hebt zicht op de keuken, die door middel van een glazen wand is gescheiden van het vierkante restaurant, wat al redelijk gevuld was en gaandeweg de lunch geheel gevuld zou raken. De ontvangst was allervriendelijkst en zeer correct en we kregen een leuk tafeltje in de serre met zicht op het terras.
Vrijwel direct werd er een bodempje water ingeschonken uit een klaarstaande karaf: water gezuiverd door Oosterse steentjes. Daarna verscheen er een jongeman met in zijn hand een tang met mijn servet die vriendelijk op mijn schoot werd gedrapeerd en we keken eventjes rond. De tafels zijn hier mooi gedekt. Alles wit en bescheiden. Een aperitiefje wensten we natuurlijk wel. Een glaasje champagne, André Clouet Silver Brut, een werkelijk erg lekkere champagne. Ook bij Ivy schenken ze deze champagne.
Een mooi bolletje brood kwam op tafel en erbij direct wat hapjes. Als eerste een hele zachte merengue van passievrucht, ganzenlever en cola, absoluut fantastische lekker. De toon was gezet!
We kregen de kaarten, een uitleg over de menu’s en we besloten tot een viergangenmenu. Je kunt hier kiezen voor 3 (middag), 4, 5 of 6 gangen, al dan niet met wijnarrangement, voor verdere informatie zie website. Eigenlijk wilden we slechts drie gangetjes eten in verband met het diner deze zaterdagavond, maar we waren inmiddels ontzettend nieuwsgierig naar deze zeer creatieve kok. Bovendien is de sfeer in het restaurant, met uitstekend personeel werkelijk, bijzonder plezierig. Je voelt je echt gast en echt verwend en dat is nou net wat ik erg belangrijk vind.
Bij de merengue kwam krokante polderaardappel met een kerrie/maldondip. Ongelofelijk lekker weer. Heerlijke chips, bijzonder krokant en een hoog op smaak zijnde dip. We konden er niet genoeg van krijgen.
Het volgende hapje was schitterend om te zien. Stukjes avocado met poeder van tomaat, zout en Hertog Jan-olie, die we overigens ook bij het brood kregen. Olie van de arbequina-olijf. Ik ben absoluut geen liefhebber van avocado, maar op deze manier vond ik het bijzonder smakelijk.
We gingen door met een heel mooi kommetje wat in eerste instantie gevuld leek met wit schuim. Het bleek gazpacho met basilicum te zijn met een schuimende jus van groene olijf. Fantastisch lekker en heerlijk hoog op smaak. De chef hier is een ware smaakkunstenaar!
Het volgende hapje, ja het kon niet op zeg, was varkenskop met gelei van linzen en diverse soorten zuring. Heerlijke zult, perfect op smaak, met fantastische gelei van linzen en de zuring vervolmaakte de smaken. Alweer geweldig lekker dit. Het laatste hapje, een klassieker van de chef, was ook al zo bijzonder.
Aardappelmousseline met vanille en koffie, afgedekt met geraspte Mimolettekaas. Fantastisch gewoon hoe de combinatie koffie/vanille/aardappel/kaas smaakte. Je moet er maar op komen zeg. Onwaarschijnlijk lekker dit, alle smaakjes waren zeer goed te proeven. We hadden de wijnkaart bekeken, die schitterend is, maar ik had op de website al het een en ander gelezen over sommelier/mede-eigenaar en was zeer benieuwd naar het wijnarrangement. De eerste wijn was een Juan Gil Moscatel 2011, een verbazingwekkend droge Moscatel met een heerlijke, frisse afdronk uit Spanje. Hij paste uitstekend bij het eerste gerecht.
Maatjesharing/citroen. Mooie stukjes hele zachte haring troffen we aan tussen een geweld van diverse radijsjes met een crème van geitenkaas. Ook nog wat krokante sesamkoekjes voor de bite en een fijne mosterdvinaigrette met ik neem aan citroen. Een schitterend gerecht om te zien, ik heb wel een stukje haring tot het laatst bewaard, want de smaak ervan viel wat weg tegen de andere sterke smaken. Maar: een zeer mooi gerecht. In het glas kwam een wijn die we al kenden, maar de jeugdige andere sommelier was ontzettend benieuwd wat we ervan zouden vinden. Een Graševina Kasna Berba 2007 uit Kroatië. Een werkelijk fantastische wijn, vol en een fijne lange afdronk. We dronken hem eerder bij Boreas.
Het gerecht erbij was groenten, kruiden, bloemen. Een absoluut schitterend, kleurrijk bord verscheen en we hebben eerst eens zitten kijken naar al die pracht. Het advies was om alle onderdelen apart te eten, elke groente had zijn eigen bereiding gekregen, elk kruidje was zo neergelegd dat het paste bij de groente waar het op lag en alle bloemetjes waren ook eetbaar. Het gerecht is geïnspireerd op Michel Bras. Onder de groentjes verder oranje en groene crème van onder andere wortel en kruiden, ook al heel erg lekker. Een zeer afgewogen en mooi gerecht en natuurlijk geweldig leuk zo’n gerecht van alleen groentjes, kruiden en bloemen. Bij het volgende gerecht kwam een wat frissere wijn, een A. Christmann Ruppertsberger Linsenbusch 2009, Riesling, Pfalz. In ieder geval een erg prettige wijn, ik hou wel van die Rieslings uit de Pfalz.
Het gerechtje erbij was wortel & olijfkruid, langoustine/specerij. Ook al fantastisch om te zien. Een schitterende, kort aangebakken langoustine kregen we met gekonfijte wortel en sinaasappel. Erbij een dressing van saffraan. Onder de langoustine nog een laagje wortel met erop gekonfijte sjalotjes met een gembertoets. Wederom een schitterend gerecht. Hoog in de zuren, maar perfect uitgebalanceerd! We waren toe aan het dessert. De dessertwijn werd ingeschonken - men doet hier niet flauw met bijschenken trouwens -. Een Gramona, Vino Dulce de Frio, Gewürztraminer. Een verrassend frisse dessertwijn.
Voor het dessert zou beginnen verscheen er echter een schaaltje met voor ons allebei een kruidje. Honingverveine/verbena. Het advies was eerst even kauwen op het kruidje, dan een slokje wijn en met een geheel schoon mondgevoel begin je dan aan het dessert. Nou en dat klopte. Wat een smaakexplosie gaf dat kleine kruidje zeg, onvoorstelbaar. Heerlijk verfrissend! Echt een vondst dus.
Het eerste dessert - schitterend van kleur en compositie - was groene thee/zuring/pistache. Een mooi bord met groene tonen kregen we. Ik proefde appel met zuring en pistache met een saus van citroengeranium. Merengue van amandel, sorbet van appel met zuring, mousse van appel, een koekje van appel, ijs van amandel met appel. Er zal ergens best groene thee in hebben gezeten, mar het was toch vooral de appel die me op- en beviel. Erg lekker, erg fris.
Het tweede dessert was veenbessen/yoghurt/mascarpone. Op weer een ander mooi bord een compositie in roserode tonen. Sap van rozen kregen we, ijs van rozen, sorbet van veenbessen, een koekje, merengue, crème van veenbessen en rozen, mousjes en alles was even lekker en alles paste perfect bij elkaar. Geweldig lekker was het alweer.
Het derde dessert was chocolade/hazelnoot/karamel. Ook alweer mooi om te zien met de mooie beige-bruine tonen. Ik proefde karamel met chocolade en yoghurt, yoghurtijs in merenguevorm, merenguemousse van karamel, mousse van karamel en mousse van chocolade. Ook nog een merengue met een toets van rood fruit erin en in het rondje van de mousse proefde ik wat zout. Fantastisch weer. Helemaal niet zwaar ook, echt ontzettend lekker. Bij de uitstekende espresso die we graag wilden kwamen ook weer allerlei geweldig lekkere snoeperijtjes.
Allereerst op een zwart plateautje voor elk van ons drie bonbons. In de witte een vulling van Fisherman’s Friend, in de melkchocolade een vulling met ponzu en in de pure chocolade een vulling met rode biet. Stuk voor stuk weer geweldig lekker en alledrie natuurlijk heel anders van smaak.
Erna op een plaatje twee krokante rolletjes gevuld met een mousse van Werthers Originals, fantastisch van smaak. Of je een pond boterbabbelaars in je mond kreeg.
Bij het tweede kopje kwam nog een schattig schaaltje met erin mousse van yoghurt met zoethout en een karamel er boven op, ook alweer bijzonder lekker. Volgens de zeer vriendelijke jonge sommelier moesten we echt nog even een glaasje huisgemaakte Limoncello proeven, wat we natuurlijk deden, want we willen niets missen tenslotte en ook die was van een bijzonder prettige frisheid. Diep en diep tevreden verlieten we dit enorme gastvrije restaurant, waar op bijzonder hoog smaakniveau wordt gekookt, waar een bijzonder competente en vriendelijke bediening is en wat dus vaak bezocht moet worden wat mij betreft. Bij het betalen van de rekening krijg je trouwens twee doorzichtige stroken mee met op de ene alle gerechten die mogelijk zijn en dan wordt er keurig aangekruist met rood welke gerechten je zelf hebt gegeten en op de andere alle mogelijke wijnen en ook hier wordt dan met rood aangegeven welke wijn geschonken is. Zeer attent! De volgende reservering staat al, want ik wil dan natuurlijk alles proeven!

zaterdag 28 juli 2012

Jérôme Brochot in Montceau-les-Mines (hotel le France)

Om onze vrienden te bedanken voor het heerlijke verblijf bij hen in de Bourgogne hadden we bedacht met zijn vieren te gaan lunchen in Montceau-les-Mines, bij Jérôme Brochot in hotel Le France (de eigen website ligt eruit, zodra hij het weer doet zal ik het aanpassen). Sinds 2005 een ster, maar in Frankrijk zegt dat wat mij betreft niet heel veel, dus had ik eerst een aantal websites bekeken en deze leek me wel iets. De rit ernaar toe ging door het prachtige Bourgondische landschap, een uitje op zich al, parkeren is geen enkel probleem, voor het restaurant ligt een gigantisch parkeerterrein waar op zondag geen kip is verder.
De ontvangst was vriendelijk en we kregen een fijne ronde tafel in het redelijk kleine restaurant. We besloten allemaal tot het aperitief maison: Crémant de Bourgogne, Armagnac en Crème de Cassis. In een hele fijne dosering, zodat het een erg prettig en fris aperitief werd, leuk!
Erbij vier amuses op een rijtje. Links een millefeuille met kaas en een eidooier, waardoor het saus Mornay wordt: erg lekker. Ernaast een soort hamburger van een mooie mousse met erop een slak in tempura: bijzonder lekker. Daarnaast een soort tompoes met zalm: heerlijk fris en tot slot een stukje zeer klassieke Jambon persillé, ook al erg lekker. Een mooi begin wat flinke verwachtingen bij me opriep.
Brood werd ons aangeboden, een hele wagen vol hier. Diverse soorten fijn vers brood, hoewel sommigen van ons de brokken wel erg groot vonden (dat waren ze dan ook). De wijnkaart is hier mooi en zeer betaalbaar, zoals zo vaak in Frankrijk (en ook België). Waarom wijnen in Nederland nog steeds 4 of nog veel meer keren over de kop moeten is me een raadsel... We besloten tot een fijne Saint Romain, 2008, Pascal Marchand en die voldeed volledig aan de verwachtingen. We besloten tot het menu Couleurs et Parfums d’été.
Het eerste voorafje verscheen, een soort signature-dish van de zeer jonge chef. Variëteiten van tomaten en aromatische kruiden. Maar liefst 10 verschillende plakjes al dan niet gemarineerde tomaat kregen we, met erbij 7 verschillende kruiden en kruiderijen en ik vond het heerlijk. Heerlijk licht, fijn van smaak en gewoon een heel prettig begin. We vervolgden met de voorgerechten.
Voor beide dames de Escargots de Bourgogne en karper. Twee bereidingen van slakken kregen we. En wat voor slakken zeg. Tijden geleden dat ik zulke malse, absoluut niet taaie, slakken heb gegeten. En groot, ongelofelijk gewoon. Maar bijzonder lekker. De eerste bereiding lag op het bord. Drie bitterballen gevuld met slakken, champignons en boter, die bijzonder lekker waren. Erbij een kleine salade van kruiden met flinterdun gefrituurde uiringetjes, die erg hoog op smaak waren, een soldaatje, een krokant flintertje van Lardo di Collonata (erg zout) en daaronder een cilinder van mousse van karper. Een erg lekker gerecht. In een schaaltje erbij de tweede bereiding. In een bouillon getrokken van groenten en kruiden gegaarde slakjes met crème van brandnetel erdoor. Ook al ontzettend lekker. Heel fijntjes van smaak.
Beide heren hadden gekozen voor de Homard Breton. Kreeft op lage temperatuur gegaard en op smaak gebracht met peper uit Malabar. (Malabar is de basis van waar alle peperplanten zijn gekomen). Mooie stukken kreeft kregen ze, uiteraard perfect van garing. Erbij in het bord jonge krokante groentjes en kruiden en een consommé van kreeft. In een glas nog een gazpacho van oranje tomaten van Sicilië met als basis dezelfde consommé van kreeft als in het bord wat volgens echtgenoot een mooi fris geheel opleverde. Beide heren waren volgens mij erg tevreden over hun gerecht. Bij het hoofdgerecht liepen de wegen weer uiteen, wat prettig is, want dan kan alles beschreven worden tenslotte.
Voor de andere dame een visje (houting of marene)uit het Meer van Genève. Een flinke filet, op lage temperatuur gegaard en gebruind in boter. Erbij saus van wortel met saffraan, mousse van wortel, een bitterbal gevuld met kaas, asperges, artisjok en zoete krokante aardappel. Volgens mij was ze zeer tevreden over haar gerecht. Het zag er ook mooi uit.
Voor de andere drie de duif. Een halve duif, gevuld met ganzenlever en op lage temperatuur gegaard. Erbij gereduceerde jus met jenever, gekonfijte aardappeltjes uit Noirmoutier en cantharellen uit de Morvan. Verder nog wat erwtjes en tuinboontjes en wat lever en spek en ook wij waren weer erg tevreden. Bij de kaas wilden de drie tafelgenoten wel een glaasje rode wijn. Dat werd een Maranges 1e Cru La Fussière, Roger Belland. Een typische Santenay die hen alledrie beviel. Ikzelf wilde natuurlijk graag een fijne witte wijn en ik kreeg een glas Chorey-lès-Beaune, les Confrelins, Domaine Arnoux 2010. Een zeer plezierige wijn, die prima ging bij de schitterende kaasjes.
De kaaswagen is hier erg mooi. Veel keus en perfect geaffineerd. We kregen een korte rondgang langs de diverse soorten, eigenlijk iets te snel, want er zaten best veel kaasjes bij die ik helemaal niet kende (des te leuker altijd) en we maakten alle vier onze keuze.
Als garnituur kon je nog kiezen voor wat noten, rozijnen of confiture en we kregen allemaal een mooi bordje met kaasjes. Als dessert koos de andere dame voor de smaken van cacao met kruiden en kruidkoek. Ze kreeg een millefeuille van kruidkoek gevuld met cacaopunch en ganache van chocolade en erbij appelbolletjes gegaard in gezouten boter met karamel. Op de millefeuille nog een bolletje ijs, waarvan de smaak me is ontschoten.
Wederom tevredenheid aan de overkant van de tafel. De drie anderen kregen amandel en frambozen met anijs van Flavigny. Op een nogal zwaar ijzeren bord een staande tompoes van romige biscuit met framboosjes op smaak gebracht, gevuld met met amandelmousse.
Erbij wat framboosjes met een coulis van anijs, een makaron van en met framboos en nog een plakje cake met amandel met erop ijs van anijs. Een fijn fris dessertje, niet te zwaar, dus prima. Tegelijkertijd met het dessert kregen we de friandises al. Ik blijf dat toch een rare gewoonte vinden in Frankrijk.
De espresso die we nog graag wilden was uitstekend en na het betalen van de rekening werden we uitgeleide gedaan door de jonge chef. Een adresje om te onthouden. Hier wordt vernieuwend en licht gekookt. We namen afscheid van onze vrienden, zij gingen terug naar hun fantastische huis en wij gingen en route op weg naar huis.

donderdag 26 juli 2012

Moulin du Landion in Dolancourt

In tegenstelling tot de heenreis, waar we erg veel last hadden van files, verliep de terugreis bijzonder voorspoedig, wat betekende dat we behoorlijk vroeg bij ons hotel waren.
In een leuk dorpje gelegen, een oude - niet meer werkende helaas - watermolen met zeer comfortabele kamers. Na ons te hebben opgefrist hebben we een tijdje heerlijk zitten aperitieven en lezen op het fijne terras, lekker in de schaduw.
Rondom half 9 liepen we de eetkamer in. Op twee niveaus gelegen, wij kozen voor het lage niveau. Redelijk comfortabele stoelen en een rond tafeltje. Water wilden we wel, een fles bruisend en een karaf en ook een flesje wijn, een Beaune du Chateau, Domaine Bouchard Père et Fils, een bijzonder prettige witte wijn. Alles duurde nogal lang, maar ach, we hadden de tijd.
Nadat we hadden gekozen voor het menu Gourmet verscheen er een amuse. In een glaasje kaviaar van aubergine met kwark en bieslook. Erg, erg koud was het, het kwam denk ik rechtstreeks uit de koelkast. Hierdoor kwamen de smaken bepaald niet tot hun recht. Jammer.
Als voorgerecht had echtgenoot gekozen voor de gebakken ganzenlever met gereduceerde jus van port en bosbessen en verse frambozen. Op een doorweekt stukje brood lag een te ver gegaard stukje ganzenlever, wat dus niet echt lekker was. De jus was wel in orde en ook de framboosjes vond hij lekker. Maar het is natuurlijk onvergeeflijk om de ganzenlever te ver te garen.
Ikzelf had de terrine van ganzenlever met gelei van rosé champagne en kruidkoek uit Dolancourt. De ganzenlever was in orde, hoewel te koud. Het zout wat ernaast lag was wel nodig om toch wat extra smaak te brengen. De gelei van de champagne was lillerig en smaakte eigenlijk nergens naar en het brood was oud en hard. Maar: de ganzenlever was dus okay. We werden wat lacherig, want het is eigenlijk wel heel lang geleden dat we zo slecht gegeten hebben. Maakten we dat ook weer eens mee...
Als hoofdgerecht had echtgenoot de tong met dragon, compote van mango en tomaten met komijn. Een wat onduidelijke rol vis - tong dus blijkbaar - kreeg hij met erop de mango en de tomaten. Droog en te ver gegaard zo was zijn oordeel. Erbij in bouillon gegaarde slierten wortel en een roos broccoli, bijzonder smakeloos en een rondje rijst op een raar bedje van iets wat nogal slappig was. Ik vermoed dat het een prutje (excusez le mot) van aubergine en tomaten of zo was. In ieder geval niet lekker.
Mijn hoofdgerecht was nauwelijks beter. Gepocheerde Sint Pierre (zonnevis dus) geparfumeerd met citrusvruchten. Drie stukjes veel te ver gegaarde vis kreeg ik met wat partjes sinaasappel erbij. Verder hetzelfde garnituur als echtgenoot, wat ik heb laten staan, want dat was echt niet lekker.
Het kaasplateau hoorde ook nog bij het menu, dus bracht men het plateau naar beneden en stelde het op bij onze tafel. Aardige kaasjes en eigenlijk gewoon goed van kwaliteit. We maakten allebei onze keus en waren tevreden over de kaasjes. Waarmee we toe waren aan het dessert.
Voor echtgenoot crème brûlée geflambeerd met Marc de Champagne. Aan tafel erop geschonken en aangestoken, toch wel lollig. En de crème brûlée beviel hem ook nog, wat mooi was. Voor mij, omdat ik al wel dacht dat hier behoorlijk zwaar gekookt zou worden, een Colonel.
Een gigantische Colonel, dat dan weer wel. Wel lekker fris trouwens en verder niets mis mee. We sloten af met prima espresso en verlieten wat lacherig de eetzaal. We hebben overigens geweldig goed geslapen in de heerlijke bedden, wat toch ook wat waard is. Maar het restaurant is dus echt geen aanrader helaas.

La Bergerie in Lives-sur-Meuse

Keurig op tijd vertrokken we deze donderdagmiddag naar ons overnachtingsadres in de omgeving van Namen.
Uiteraard had ik een fijn restaurant voor ons gereserveerd. La Bergerie in Lives-sur-Meuse. Een schitterende entree en een klassiek ingericht restaurant bleek het te zijn. Ik had ‘s middag nog even getelefoneerd dat we graag het menu Le Festin du Berger inclusief wijnen wilden, want dan krijg je het water en de koffie er gratis bij. En tja, ook wij letten op de kleintjes...
De ontvangst was vriendelijk en correct en we kregen een tafeltje in de lounge, waar we als aperitief een Cardinal kregen (rode wijn met Cointreau en een kersje erin). Aardig, maar niet helemaal mijn smaak. Erbij een plateautje met drie hapjes. Rechts een tartaar van rund: erg lekker, in het midden een croquet (jaja) van geitenkaas met tomaat: ook lekker en links een kleine caprese, dus een kerstomaatje door midden met wat buffelmozzarella ertussen en eronder een coulis van basilicum. Mooi op smaak en ook al lekker.
Na enige tijd werden we aan tafel gevraagd. We kregen een fijne ronde tafel in het serregedeelte met zicht op de vijver en de schitterende tuin. De kundige sommelier schonk de eerste wijn in. Een La Salette uit de Gascogne. In zijn klasse een verrassend frisse wijn met een behoorlijk lange afdronk.
Erbij het voorgerecht. Tartaar van zwaardvis en meloen, olijfolie uit Baux, coulis van basilicum en kaviaar van tomaat. Verder nog wat balsamico, een krokante stengel, crème fraiche met een toefje haringeitjes erop. De tomaatjes waren piepklein en heerlijk gemarineerd, de zwaardvis combineerde schitterend met de Cavaillonmeloen en we waren zeer tevreden over dit frisse gerechtje. De tweede wijn, een Domaine Fontarèche Viognier 2011, beviel me beter. Hoewel ook een zeer betaalbare wijn, was deze behoorlijk elegant en dat vind ik prettig.
Op het bord een filet van mul met een tompouce van verse pasta, aubergine en mousse van artisjok. Dit alles op een spiegel van geëmulgeerde boter met paprika. Erg lekker deze combinatie van groentjes met de prima gebakken vis en de heerlijke paprikasaus. Mooi van kleur en prima van smaak. Leuk ook om een tompoes van aubergine te maken. De volgende wijn was een Secret de Campane - Camille Cayran 2011, een blend van vier druiven. Onwaarschijnlijk goedkoop, ik googel hem op 2.99, terwijl hij normaliter 3.69 kost. Eigenlijk drinken wij nooit dergelijke wijnen en ik moet eerlijk bekennen dat deze me zeker niet tegenviel. Vreemd genoeg mooi fris en hij blijft lang hangen in de mond.
Ik vond hem ook nog eens uitstekend passen bij de gebakken ganzenlever op een spiegel van gekonfijte groene citroenschil met erbij een millefeuille met rabarber en kersen. De millefeuille vond ik dan weer te zwaar, ik ben niet zo kapot van bladerdeeg, maar de kersen en de rabarber gaven een fijne friszoete toets en de gekonfijte citroenzest paste prima bij de uitstekend gebakken ganzenlever. Erg fijn in al zijn klassiekerigheid dus. Ik geloof dat de sommelier het nu wel welletjes vond met de toch wel zeer goedkope wijnen en we kregen nu in het glas een Saint Estèphe, Les Aubaredes de la Tour des Termes 1997. De tweede wijn van het wijngoed. Een fijne wijn was het. Erbij het hoofdgerecht.
Borstje van duif, gerold in filodeeg, het boutje, gelakt en gebakken. Verse knoflook, een torentje van pommes Sarladaises met ertussen schijfjes zomertruffel, heerlijke gebakken cantharellen en een groententaartje. Eigen jus en we waren - op het filodeeg na, want dat is nergens voor nodig - erg tevreden. Uitstekende duif, heerlijke aardappelschijfjes, lekkere groentjes en heerlijke cantharellen. Als dessertwijn kregen we een Muscat de Saint Jean de Minervois, een fijne frisse niet te zoete dessertwijn, die alweer prima paste bij het dessert. Drie dessertjes eigenlijk, alledrie op basis van de door mij zo geliefde witte perzik.
Op het bord een krokante cilinder met mousse van perzik en aardbeien: heerlijk fris. In een glaasje roodfruit en perzikcompote, wat wel prettig van smaak was, maar eigenlijk wel iets te dun om normaal te kunnen eten en een merengue met perzikijs, wat room en wat amandeltjes. Lekker, maar er zaten wel kristallen in het ijs en dat mag natuurlijk niet.
We sloten af met niet heel briljante espresso, waarbij nog drie snoeperijtjes kwamen en tevreden namen we afscheid van La Bergerie. Een schitterend gelegen restaurant waar heel klassiek gekookt wordt.