Totaal aantal pageviews

zaterdag 18 juni 2011

Herberg Onder de Linden in Aduard

Het weekend van 18 en 19 juni waren we in Groningen. We moesten weer dringend een bezoek brengen aan het Groninger Museum, dat was alweer veel te lang geleden. De weersverwachting was vreselijk slecht, maar op zaterdag was het best aardig weer. Rondom het middaguur reden we Groningen binnen en tegen het advies van een internetkennis in gingen we lunchen bij Ni Hao in het Stadspaviljoen. Had ik dat advies maar opgevolgd, want ik heb nog nooit zo slecht gegeten als daar.
We checkten in bij het hotel en wandelden, wel allevier gewapend met een paraplu, naar het Museum. Nadat we de diverse tentoonstellingen hadden bekeken wandelden we via wat terrasjes met een flinke omweg terug naar het hotel, waar we bij de open haard wat wijntjes dronken.
Nadat we ons hadden omgekleed lieten we ons met de taxi naar Aduard rijden. Ons doel deze avond was Herberg Onder de Linden.

De geschiedenis van Herberg Onder de Linden gaat terug tot 1735. De fundering bestaat geheel uit kloostermoppen doordat deze grote stenen na de verwoesting van het klooster in Aduard ruimschoots voorhanden waren. Vroeger was de Herberg de eerste pleisterplaats tussen Groningen en Friesland, hier kon men de paarden stallen en vervolgens eten en overnachten. Nadat de laatste eigenaar het pand in 1987 verliet stond het er verwaarloosd en vervallen bij tot dat er met de restauratie van het pand in 1990 werd aangevangen.
We werden vriendelijk ontvangen en kregen een tafeltje in een van de kamers van de herberg.

Een fijne ronde tafel, mooi gedekt, met stoelen die in eerste instantie wel lekker zaten, maar die in de loop van de avond te laag voor ons bleken te zijn, waardoor we toch niet heel prettig zaten.
Een glaasje champagne wilden we wel, we waren hier tenslotte om de verjaardag van echtgenoot de dag erna te vieren. Gosset hier, niet aan tafel ingeschonken overigens.
Gosset is altijd prima wat mij betreft, zo ook deze.

Na enige tijd kwam er een plateautje met drie amuses.
Op een lepeltje een bitterbal met gevogelte, in een bakje garnaaltjes met appel en in een glaasje tomaat met mozzarella en schuim van komkommer. Lekkere amuses, maar ook niet meer dan dat, redelijk flauw van smaak vonden we het eigenlijk.

Na een kwartiertje of zo kwam er een kopje op tafel wat een drinksoepje bleek te zijn van kreeft. Lekker was het, op de een of andere manier voor een amuse wel wat veel, hoe vreemd dat wellicht ook klinkt.

We gingen uiteraard voor het Proeverijmenu (zie website voor nadere informatie) en bekeken de wijnkaart. Die is hier prettig geprijsd en keurig uitgebreid.
We begonnen met een Pazo de Seňorans 2008 (bij De Pastorale hadden we er eentje van 1996) en dat was een vrij gewone Albariňo. Water wilden we ook graag (5.75)

Een derde amuse verscheen. Noga van zonnevis. Een blokje erg stevige gemalen zonnevis met gerookte zalm en zeekraal troffen we aan met erbij een dressing van het een of het ander, erop een kruidje. Het zag er mooi uit, maar wederom vonden we het redelijk weinig smaak hebben. Gelukkig stond er zout op tafel, dat scheelde.

Het menu begon met het voorgerecht.

Coquille, op de plaat gebakken coquille met suikersla, avocadocrème en schaaldierendressing.
Twee goed gebakken, althans bij mij, die van Maurits en Ole waren taai, coquilles, met heel veel avocadocrème, wat ik voor de verandering lekker vond, maar wel te veel in verhouding tot de rest en wat sla troffen we aan. Bij de coquilles wat schaaldierendressing die in orde was. Een aardig gerechtje.

Na een vrij lange tijd - er zat in een ander deel van de herberg blijkbaar een gezelschap - kwam het tweede gerecht, Kabeljauw, in aardappel gebakken kabeljauwfilet op gestoofde komkommer en dille.
Een mooi gerecht om te zien. Een mooi stuk iets te ver gegaarde kabeljauw op een bedje van gestoofde komkommer met dille. De aardappelsliertjes waarmee de kabeljauw omwonden was waren helaas niet echt krokant, wat een naar mondgevoel gaf. De komkommer met de dille vonden we aan de flauw kant alweer, maar ook nu bracht wat zout uitkomst.


De Pazo was op en we schakelden over op een absolute favoriet van me, een Saint Romain, Sous le Chateau, Christophe Buisson 2005 en die was geweldig lekker. Precies zoals ik me de Saint Romain herinner. Vol, lang van afdronk en diep van smaak.
Na wederom een flinke wachttijd, wat een flinke aanslag betekende op de Saint Romain kwam het derde gerecht.

Capucijners, verse capucijners met op lage temperatuur gegaard buikspek en ganzenleverjus. Uitstekend gegaard spek lag op het bord, wederom iets te flauw, prima capucijners eronder en de jus die dus naar ganzenlever zou moeten smaken was best lekker, maar ik proefde absoluut geen ganzenlever en dat vond ik erg jammer. Ook de mannen proefden het niet, zij het dat echtgenoot dacht dat hij heel in de verte een toetsje had geproefd. Niet precies wat ik verwacht van ganzenleverjus eerlijk gezegd.


De Saint Romain was op. En er was ook geen andere fles meer, jammer dat dat niet even gemeld was toen we eraan begonnen. We kozen toen maar voor een Meursault, hoewel ik die liever voor de Saint Romain gekozen zou hebben. Ik heb ook maar een opmerking gemaakt over de wachttijden, drie kwartier tussen de gerechten vind ik echt te lang namelijk.

Het hoofdgerecht deze avond was kalf, gebraden kalfslende en krokant gebakken kalfszwezerik met groentenratatouille en saliejus. Twee mooie stukjes kalfslende kregen we, lekkere groentenratatouille erbij en wat aardappeltjes en een stukje kalfszwezerik. Mijn stukje was in een te hete pan gebakken wat een licht verbrande smaak oplevert helaas. Bovendien waren de zijkanten van het stukje zwezerik niet aangebraden, wat ik dus niet begrijp op dit niveau. Jammer, want in aanleg was dit een mooi gerecht, maar de smaak van de zwezerik en het niet aanbraden van de zijkanten ervan was een groot minpunt.

Bij het kaasgerecht konden we kiezen uit parmezaan, lauwwarme trostomaat met basilicum en schuim van parmezaan of snoeperij van Nederlandse boerenkaas met noten en selderij.

De zonen kozen voor de snoeperij van Nederlandse boerenkaas en kregen vier stukjes kaas met wat selderij, kletzenbrood en walnoot. De kaasjes waren Stolwijker, Reypenaar, een harde geit en een Friese nagel. Ze waren tevreden.

Wij kregen een licht rommelig bord met een krokante tomaat, het krokantje bleek een laagje van parmezaan te zijn, knap gedaan, erop wat basilicum en een crème van parmezaan en tenslotte nog wat schilfers parmezaan. Een lekker hapje.


Een dessertamuse verscheen. In een schaaltje meringue, sorbet van aardbei, bavarois van aardbei, verse aardbei en een dressing van basilicum. Alweer lekker.


Het dessert was abrikozen, abrikozenbavarois, abrikozencompote met kersen en vanille ijs.
Een mooi bord verscheen, keurig opgebouwd. Onderop de saus, daarop de bavarois, dan een koekje, het ijs en dat alles was omgeven door mooie dikke kersen. Een fijn dessert.


We sloten af met het koffieservies (7 euro), waarbij nog wat snoeperijtjes kwamen. Op ons verzoek werd er weer een taxi gebeld en rondom middernacht verlieten de herberg.

Een wat tegenvallende avond helaas. Maar dat kun je weleens hebben zo af en toe.

zondag 12 juni 2011

De Leest in Vaassen


Op de laatste zondagmiddag van de dining-with-the-starsweek had ik een plekje kunnen bemachtigen bij De Leest, één van mijn favorieten. Ole liet dit keer verstek gaan, dus met Maurits reden we naar Vaassen, waar parkeren nog steeds geen probleem is.

De deur zwaaide voor ons open en we kregen een mooie ronde tafel tegenover de keuken, naast het restaurantgedeelte waar we de vorige keer zaten. Wel leuk om eens van zeer dichtbij de logistiek te kunnen bekijken. Jammer dat de tafel naast ons later werd bezet door een gezin met drie kleine kinderen, waarvan de ouders de kinderen helaas los lieten rondrennen.....Zoals bekend namen wij onze kinderen ook altijd graag mee, maar we wilden wel graag restaurantgedrag zien en dat betekent aan tafel meetafelen.


Wat niet wegneemt dat we er prima zaten. De tafel was uiteraard keurig gedekt, boter, olie, peper en zout stonden al klaar.
We begonnen met een glaasje champagne, een Serge Matthieu hier, die erg lekker is. Niet te bubbelig en fijn droog. Erbij direct drie hapjes, die de toon zetten voor een prima maaltijd.

De eerste, mooi op een servet geserveerd, een pastille met gerookte zalm en zalmeitjes. Prachtig om te zien en erg lekker.

De tweede, gepresenteerd in een langwerpig schaaltje, een koekje met geitenkaas en basilicumolie. Ook mooi om te zien en alweer bijzonder lekker.

De derde, gepresenteerd in bekertje, een cornetto met gestoomde makreel, tuinkers en kerriemayonaise, heerlijk zacht van smaak en toch een smaakbom.
Knappe hapjes!
Het menu voor deze middag werd ons uitgereikt, een van de kaartjes mocht ik mee naar huis nemen en we gingen de wijnkaart bekijken.
We besloten tot twee favorieten (ja alweer) van ons. We begonnen met de Clos Marie, Manon, Pic Saint Loup, 2007 en zouden vervolgen met een favoriet van De Leest ook, de Collesanti, Lazio, Marco Carpinetti, 2009. Allebei mooie, volle mineralige wijnen met een fijne lange afdronk.


Een heerlijk warm broodje verscheen en daarbij twee amuses.
In een mooi rond schaaltje een rolletje van rund met fijne groenten, krokant zeewier en granité van sesam, ronduit erg lekker en ernaast in een kommetje een salade van quinoa met paling en yoghurtcrème met specerijen. Een prachtig, afgewogen in smaken, hapje.

De glazen werden gevuld met de Manon en met water en het feest kon beginnen.

Het eerste gerecht was wat mij betreft de topper van deze lunch. Alleen om er naar te kijken al, het leek wel een bos op je bord, prachtig gewoon. Het ging om mineralen, makreel & Hollandse invloeden. Wat hier betekent dat je licht gemarineerde prachtig zachte makreel krijgt, witte en groene aspergetoppen, rechtop op het bord geplaatst, erbij een ziltige salade van lamsoor en zeekraal met frisse rettich, avocado, rode ui en doperwtjes. Dat alles verbonden door een prachtige vinaigrette. Een absoluut heerlijk gerechtje was dit.


We vervolgden met de schol, venkel & tomaat en kregen op zo’n schaalachtig bord wat blijkbaar in de mode is momenteel droog gebakken schol met bereidingen van venkel, gemarineerde tomaatjes en Spaanse ham en dat alles werd verbonden door een prachtige jus van specerijen en afgedekt als het ware met schuim van die jus. Een iets ‘gewoner’ maar zeker ook erg lekker gerechtje.

Een extra gerechtje was mogelijk en dat namen we natuurlijk (supplement 12.50). Kabeljauwrug & bloemkool. Kabeljauwrug in de oven gegaard met structuren van bloemkool, vadouvanolie en kort aangezette reuzengarnaal. Precies dat troffen we op het bord, erbij nog wat saladeblaadjes en we vonden het alweer een goed gerecht. Wel de derde maal op rij (De Pastorale, Niven en nu weer) dat we structuren van bloemkool kregen, wat dan moeilijk is om niet te gaan vergelijken. De Leest komt eruit als een hele goede tweede in ieder geval.
We gingen over op de Laziowijn, die ook bijzonder smakelijk was, wellicht hadden we beter deze eerst kunnen drinken. Wat niet wegnam dat hij vanwege zijn lengte uitstekend ging bij het hoofdgerecht van het menu. Kalf.

Zacht gegaard kalf met spicy couscous, frisse navets, jonge uitjes en gel van champignons met lichte groene curryjus. Een mooi stuk kalf kregen we met inderdaad heerlijk op smaak zijnde couscous, mooie toefjes meiknolletjes, lekkere uitjes, gel van champignons, maar ook de nodige cantharellen en dat alles werd weer mooi verbonden door de jus, waarin een mooie currytoets te proeven was. Een wat klassiek uitgevoerd, maar prima gerecht.

Een dessertamuse (supplement 5.00) wilden we natuurlijk ook wel, als we toch hier zijn, willen we gewoon alles. Dat waren bereidingen van wortel en sinaasappel met karnemelk en verveine. Een beetje vreemde amuse vonden we het. Bepaald niet spectaculair, maar wel lekker. Toen echtgenoot en ik later op de dag de maaltijd nog even naspraken kwamen we tot de conclusie dat het allemaal goed was, maar niet zo opzienbarend goed als de vorige keer. Teken aan de wand voor ons is ook dat Maurits alles geweldig lekker vond en Maurits is qua eten de minst avontuurlijke van ons vieren....


We sloten af met een dessert. Luchtige yoghurt met bereidingen van framboos en sorbet van yoghurt en mascarpone troffen we in het ene bord, dat alles nog afgedekt met een flinterdun krokantje met framboos. Erg lekker en erg mooie frambozen trouwens. Ik ben een groot liefhebber van frambozen. Op het andere bord 100% aardbei met pistache en saffraan. Ware kunstwerkjes van aardbei troffen we aan.


Als allerlaatste lekkernijen kregen we bij de prima espresso elk een mooi klein schaaltje met vijf heerlijke snoeperijtjes en voor ons drietjes een plateautje met macarons, deze keer met de smaken citroen, speculaas en mokka. Gewoon geweldig lekker.

Het personeel hier is uitmuntend. Goed op elkaar ingespeeld, een vriendelijk, attent woord voor elke gast, oplettend en in voor een grapje. De samenwerking tussen zwarte en witte brigade is ook uitstekend, dat merk je als alles soepel loopt en dat doet het hier. Een goed geoliede machine met prachtige gerechten, fijne wijnen en een mooie ambiance.

vrijdag 10 juni 2011

De Pastorale in Rumst

Het was in één van die rommelige voorjaarsweken, om precies te zijn, de week waarin Hemelvaart en de aansluitende voor de meeste mensen vrije vrijdag valt dat echtgenoot me vroeg of ik al gereserveerd had bij Het Gebaar voor die vrijdag. Nu was ik dat compleet vergeten en een telefoontje leerde me dat ze complet waren. Na de eerste teleurstelling ging ik echter verder zoeken en zo kwam ik uit op een restaurant in de omgeving van Kontich.

Wij doen nl. graag boodschappen bij de Delhaize daar. Restaurant De Pastorale in Reet, gemeente Rumst. Een restaurant met ** en uitstekende reviews, dus ik was vreselijk benieuwd.

De rit ernaar toe ging voorspoedig en keurig om half 1 parkeerden we naast het imposante gebouw.

Helemaal vrolijk werd ik van het prachtige, bijna op ware grootte, beeld van Jan Fabre, wat bij de ingang van de voortuin staat. Het beeld staat er namelijk heel hard te lachen! Een van de zeer humorvolle medewerkers vertelde ons dat er iets kapot was met de waterleiding, het is namelijk de bedoeling dat het beeld zo hard lacht, dat hij ervan gaat huilen, maar het lachen op zich werkte al zo aanstekelijk dat we met een brede glimlach de trap opliepen, waar de deur al voor ons openzwaaide.

Binnen is het licht met vrij veel tafels en diverse installaties van Arne Quinze. Wij werden echter naar de prachtige tuin geleidt, waar we een fijne tafel kregen onder een lichtdoorlatende parasol.

Achterin de tuin een tweede beeld, een dirigent ;-).

De grijze tafel was simpel gedekt met een groot grijs linnen servet, bestek en glazen, de stoelen zaten heerlijk, dus ons feestje kon beginnen.

We begonnen met een fijn glas Bollinger met daarbij direct een krokantje met puree van tomaat en een saliebloemetje.

Prachtig geserveerd op een servet. Geweldig vol van smaak en beide structuren vulden elkaar prima aan. Hoe beloftevol kan een klein koekje toch zijn!
De menukaart werd ons overhandigd. Vier menu’s kent men hier en alle gerechten zijn ook à la carte te bestellen. We sloegen het lunchmenu over en kozen voor het menu ‘Verlangen’.

Water wilden we ook graag en we keken het indrukwekkende wijnboek even in. Uiteraard een prachtige wijnkaart hier en verrassend genoeg zeer betaalbaar.
De keus was niet moeilijk voor ons.

We besloten tot een Pazo de Señorans, een Albariño uit maar liefst 1996. En dat was te proeven ook, wat een prachtige wijn. De fles mocht ik trouwens meenemen.
Eerst verschenen er nog wat toonzettinkjes van de chef....

Als eerste in een bekerachtige kom roodbaars. Gemarineerd en geserveerd met granité van zuring en espuma van escabeche van de roodbaars. Om stil van te vallen, zo geweldig lekker waren deze smaakjes. Hoog in de zuren, maar prettig hoog, niet zo hoog dat je het achter je kiezen voelt trekken. Ontzettend knap gedaan vonden we.

Als tweede een plaatje om te zien. Kokkels met gelei van dashi, algen, wagamé en zeebes. (dashi is een aftreksel van gedroogde tonijn en zeewier; zeebes bestaat uit soorten zeewier en algen). Wederom onwaarschijnlijk lekker. Zo lekker dat je er wel een kilo van wilt eten....

Als derde sardientjes geserveerd met een crème van verse kaas en koolrabi; ravioli/cannelloni van koolrabi met sardien. Twee langwerpige pakketjes gevuld met heerlijk luchtige crème lagen op het bord, erop een heerlijk stukje sardien en ertussen in nog een lik van die heerlijke crème. Wederom verrassend en lekker.

En als slot van de toonzettinkjes een kommetje met een dekseltje. Eentje in tweeën dus. Op het dekseltje lag het koude gedeelte: grijze garnaal met verschillende structuren van bloemkool. Onwaarschijnlijk heerlijk weer, ook weer flink hoog in de zuren, maar op een zeer aangename manier en erg leuk vond ik het dat ook van het groen van de bloemkool gebruik gemaakt was. Dat staat niet alleen erg mooi, maar het was ook bijzonder smakelijk.
In het kommetje het warme deel: een gepocheerd kwarteleitje, aardappelpuree met karnemelk en een schuim van bisque van garnalen. Ook dit was weer geweldig lekker. Met de toonzetting zit het hier dus helemaal goed....Geweldig mooi servies heeft men hier ook, allerlei dubbele bodems zitten erin, dus ook over de presentatie is flink nagedacht.


Brood kwam op tafel, een lekker warm zuurdesembroodje per persoon, ernaast een mooi plateautje met boter (aan beide kanten eentje), zout en peper en heel leuk: een bakje met te knippen sterrenkers. Waar we dankbaar gebruik van maakten, niets zo lekker als een vers stukje brood met wat boter, zout en sterrenkers tenslotte. Wat een feest hier en geweldig leuk hoe men mikt op de totaalbeleving!


Het eerste gerecht was makreel. Lisettemakreel met komkommer....
Een prachtig opgemaakt bord kregen we met drie keer een heerlijk stukje makreel met diverse structuren van komkommer, ertussen een blaadje ijsblad, omdat dat er zo mooi bevroren uitziet en in het midden een pesto en op tafel erop geschonken vinaigrette van lavas. Ook nog een bloemetje van de borage/bernagieplant vanwege de kleur. Alweer geweldig lekker. Supermalse, mooi op temperatuur zijnde makreel, heerlijke komkommersmaakjes en een super vinaigrette. Ook de bloemetjes en blaadjes waren erg lekker. De pesto overigens was onwaarschijnlijk glad van structuur.


Het tweede gerecht was het meest zomerse bord wat ik ooit heb gezien. Alleen van het zien ervan werd ik al vrolijk. Het was kreeft. Oosterschelde kreeft, citroen, jonge wortelen, zeekraal.
Diverse jonge worteltjes, zoetzuur gemarineerd vonden, crème van wortel in toefjes, poeder van wortel, een paar takjes zeekraal, een heerlijk stuk kreeft met erop wat citroen en heel klein gesneden lente-ui en een onwaarschijnlijk lekker stukje tempura van kreeft. dit alles afgemaakt met een vinaigrette van honing en kalamansi. Ik geloof niet dat ik kreeft ooit in zo’n heerlijke combinatie heb gegeten, absoluut geweldig lekker was dit. Zo geweldig knap hoe de chef omgaat met de zoetzuurtonen!

Het hoofdgerecht was ook al zo’n absoluut uitgekristalliseerd perfect gerechtje. Zonnevis. Gebakken zonnevis, asperges, paddestoelen, miso. Op alweer een mooi bord vonden we een gebakken asperge, kruim van asperge, een asperge omwikkeld met paddestoel, diverse morilles, morillecrème, aan tafel opgeschepte mousseline met champagne, een toefje miso en een absoluut prachtig gebakken stukje zonnevis, volgens mij ook dun gelakt met miso. Alles, maar dan ook alles was perfect. Zowel apart als in combinatie. Zo langzamerhand werden we een beetje stil van bewondering.


We waren toe aan het dessert. Abrikoos. Abrikoos, verveine, pistache, yoghurt.
Alweer een prachtig bord met o.a. poeder van abrikoos wat wat wegwaaide van het bord, maar dat gaf niets, want we konden het toch goed proeven. Verder ijs van yoghurt, abrikoos gemarineerd in ijzerkruid, crème van abrikoos, krokantjes van abrikoos, cake van pistache, crème van pistache en abrikoos en erbij nog een glaasje met een granité van ijzerkruid. Prachtige smaakjes bij elkaar en weer die wonderschone balans in zoetzuur. Absoluut genieten dit.

We waren toe aan de koffie. Uitstekende espresso.

Erbij een mooie witte doos met 2x 2 hapjes. Chocolade en passievrucht, ook alweer allebei bijzondere lekker. In een glaasje de meest luchtige lange vingers ooit en een bordje met evenzo luchtige koekjes.

Bij het tweede kopje koffie tilde de humorvolle mevrouw de bovenkant van de witte doos op en toen zagen we alweer de meest mooie petit fours ooit. Onder andere speculaas/abrikoosmousse, zandkoekje/yoghurt/zout, een cakeje met selderij en kaki, een crunch met pinda, hazelnoot en chocolade en een chocoladebrownie. Heerlijk, heerlijk allemaal.

Als klap op de vuurpijl kregen we ook nog een glaasje met aardbeitjes met ijs van acacia en een mousse van kalamansi en erop wat krokantjes. Ook alweer zo geweldig lekker en als allerlaatste kregen we van een mooie schaal het slot. De laatste verleiding.



Diep en dieptevreden verlieten we De Pastorale. Hier klopt helemaal alles. Wat een keuken en wat een uitstekende bediening. Om nog heel vaak naar terug te keren.