Chinees restaurant Paramount in Rotterdam

Al vroeg wilden we in Rotterdam zijn, er moesten onder andere oliebollen gekocht worden bij de tot achtmaal (of zoiets, ik weet het precieze aantal keren niet) toe beste oliebollenkraam van het land en ik had geen zin om in de rij te staan. Na een korte stop bij de Gall&Gall onderweg voor wat cadeautjes voor gastvrouw en -heer op Eerste Kerstdag waren we keurig op tijd bij de kraam en had ik mijn oliebollen voor Oudejaarsavond dus eindelijk (ik was al een keer geweest en toen waren de oliebollen op). Mijn vader bakt de appelflappen.
Hierna reden we richting centrum en parkeerden in de Bijenkorfgarage. Niet omdat ik nu zo kapot ben van De Bijenkorf - hoewel ik wel tegen een erg mooie kleurige zijden sjaal aanliep toevallig -, maar omdat er waar vroeger een wat onduidelijke Japanner in het NH-hotel Atlanta in die rare Aert van Nesstraat zat, een nieuw Chinees restaurant is gekomen. Ik kreeg die tip van Agnes onder mijn recensie van Asian Glories. Omdat we deze vrijdagavond al uitgebreid zouden gaan dineren leek me een dimsumlunchje wel lekker.
We moesten nog allerlei winkels af voor wat Kerstcadeaus, we slaagden wonderwel snel en iets voor 12.00 (veel te vroeg voor ons normaliter, maar met het avondmaal in gedachten wel okay voor deze keer) wandelden we binnen.

Via de hotelingang kwamen we in een mooie hoge ruimte met veel witte stoelen, mooie kroonluchters en niet al te Chinees qua inrichting verder.
We mochten een tafeltje bij het raam uitzoeken en kregen de kaarten. Dimsum kun je hier aankruisen op een papiertje, dat doen vrijwel alle Chinese restaurants in Rotterdam inmiddels. De menukaart is hier overzichtelijk en ik zag een aantal gerechten die ik zeker nog eens wil proeven. Voor een kleine indruk verwijs ik naar de website.
We kozen wat gestoomde dimsum, wat gefrituurde dimsum, wat gevulde flensjes en twee kleine gerechtjes. Eigenlijk toch weer teveel. Zoals zo vaak zijn onze ogen dan weer groter dan de buik, toch eens op letten eigenlijk.
Alles kwam zo ongeveer gelijk, zo gaat dat bij Chinezen. Het viel me op dat er veel andere gasten kwamen allemaal van Chinese afkomst/origine en dat is over het algemeen een goed teken. Hier dus ook vond ik. Opvallend dat men ook hier bij Chinese gasten direct aan komt lopen met een theepot, ik moet daar altijd wel om lachen. Als ik thee wil bij mijn eten moet ik er altijd om vragen...

We begonnen met de kleine gerechtjes. Nou ja, klein.....Ik had gekozen voor het geroosterde buikspek en kreeg een enorme hoeveelheid erg lekker gefrituurd, maar dat was keurig aangekondigd door de bediening, buikspek, op wat ijsbergsla met erbij een lekker pittig sausje. Het was echt veel te veel, ik heb het dus ook niet opgegeten.

Echtgenoot had liever de Cha Sieuw (mager gemarineerd en geroosterd varkensvlees) en kreeg een vergelijkbare portie. Wel erg lekker en heerlijk mager. Ook dit bordje ging niet helemaal leeg.
Allebei wilden we ook wel de rijstflensjes proeven, maar we wisten dus niet dat dit behoorlijk grote en machtige flensjes waren. Drie per persoon kregen.

Die van mij - we deelden natuurlijk alles - waren gevuld met garnalen, die van echtgenoot waren gevuld met garnalen, met biefstuk en met groenten. Ik vond ze allemaal heel erg lekker, hoewel het bijzonder lastig eten was met stokjes en het was gewoon te veel en te machtig.

We moeten voortaan beter bestellen dus. Het laatste garnalenflensje heb ik dus ook laten liggen, alleen de - uitstekende - garnaal heb ik eruit gegeten...
We hadden ook nog wat gestoomde dimsums gekozen, mijn favoriet toch altijd wel.

Ik had voor de altijd lekkere, maar eenvoudige Ha Kau (garnaal) gekozen en kreeg er in mijn stoommandje maar liefst 4! Wel heel erg lekker trouwens, vooral met een dip loeihete saus. Deze gingen wel helemaal op....

Echtgenoot had deze keer gekozen voor de gestoomde pikante inktvis en kreeg een enorme portie heerlijk malse, zeer pikante, gestoomde inktvis. Ondanks dat we het erg lekker vonden, ging ook dit bordje niet helemaal leeg.
We hadden namelijk ook nog een kleine keus gemaakt uit de gefrituurde dimsums (tja, een beetje dom, ik weet het inmiddels).

De bekende pangsit, hier genoemd garnalenpastei. Maar wat voor pangsit zeg. Je hebt pangsit en pangsit dus en deze is fantastisch. Een hele garnaal in heerlijk kruidig krokant deeg met het bekende rode sausje erbij. Ik weet zeker dat de zonen hiervan zouden smullen, pangsit is nl. één van hun favorieten.

Ook hadden we nog de wo-tip vleespastei. Drie gigantische pasteitjes, niet gefrituurd, maar gebakken, kregen we. Gevuld met heerlijk gekruid vlees en veel kruiden. Ik proefde in ieder geval iets van kerrie, maar ook wat munt. Het deed bijna Thais aan qua smaaksensatie, erg lekker dus. Maar wel veel, laat het een waarschuwing zijn, want we kregen ook nog de door ons bestelde inktvisbol.

Nu had ik iets heel anders verwacht dan de vier op kleine courgettekoekjes lijkende rondjes, maar ik moet zeggen dat ze verrassend lekker waren. Een duidelijke inktvissmaak met behoorlijk wat koriander erin. Om te onthouden dit hapje.
We waren compleet volzet inmiddels en we moesten nog langs 1 winkel op de terugreis, dus we namen geen koffie meer en na het betalen van de rekening gingen we de auto halen om dit winkelrondje af te sluiten. Rotterdam is wat mij betreft een leuke Chinees rijker.
Ik ga in ieder geval nog een keer terug om wat andere gerechten te proeven.
Even nog wat aantallen. Men kent hier 23 gestoomde dimsums, 17 gefrituurde, 17 zoete, 8 vegetarische. 8 soorten gevulde rijstflensjes en 18 kleine gerechtjes. En dat zijn dan nog alleen maar de zgn. lunch- en/of voorgerechtjes. Keus voor iedereen dus.

Asian Glories in Rotterdam

Of ik het had aangevoeld, ik weet het niet, maar tijdens een rondje winkelen, waarbij we eigenlijk als doel hadden ons onder andere te oriënteren op een e-reader voor mij (jaja, ik heb absoluut liever een écht boek in handen, maar als je drie weken gaat doorbrengen op Bali moet je nu eenmaal iets als je gewend bent 2 boodschappenkratten en 3 weekendtassen met boeken mee te nemen, dus vandaar) liepen we eventjes de zoveelste winkel met lampen binnen. We zijn nl. al enige jaren op zoek naar een (het worden er meer) staande lamp, die voldoende licht geeft en - moeilijkste punt - die we allebei mooi vinden. En het spreekt voor zich dat hij bij de rest van het interieur moet passen. En zomaar ergens in een hoekje opeens stond daar in ieder geval de voet die we allebei mooi vonden. Het was even een gedoe om een goede kap te vinden, maar ook dat lukte, dus we waren helemaal blij.
Een lunch moest daaraan vastgeknoopt worden. Niet te zwaar, want we wilden ook nog naar de film, dus op naar Asian Glories.

Heel slim, want dat zijn ze daar, zijn ze open op zaterdag- en zondagmiddag. Niet heel veel mensen weten dat blijkbaar, want in tegenstelling tot de avonden waar je moet vechten voor een plaatsje was het restaurant nu alleen boven een beetje gevuld.
We begonnen met een biertje, bekeken de kaart en besloten deze keer het Pekingeend menu te nemen. 4 Gangen voor 30 euro.

Erbij een fles uitstekende Limoux met een prachtig etiket. Limoux omdat ik dacht - en dat klopte gelukkig - dat die wel zou passen bij het vettige van de eend.

We begonnen met de beroemde PinPei Ap, de kleine huisgemaakte pannenkoekjes die worden gevuld met een stukje van de krokante huid van de eend, wat prei en komkommer en hoisinsaus.

Jenny zelf (ik ben niet zo van de voornamen zoals bekend, je bent tenslotte gast, maar de hele wereld noemt haar Jenny en zo stelt ze zich ook op) kwam onze geweldig mooie eend aansnijden, leuk om te zien hoe ze mooie stukjes krokant vel afsneed, het beetje overgebleven vet onder de huid keurig verwijderde en het netjes op een apart bord legde. Ze vertelde dat de eend wordt gelakt met eend, knoflook en iets van speciale honing en dat was te ruiken en duidelijk te zien ook. Een prachtige glanzende eend met een knisperend korstje.

Iemand anders kwam de pannenkoekjes op onze bordjes leggen, legde er een streep hoisinsaus op, wat prei en wat komkommer en wat eend en vertelde ons dat we de pannenkoekjes met de handen moesten oprollen en opeten. Nu wisten we dat wel, maar het blijft leuk om de instructie te horen. Ze waren ontzettend lekker. We hadden er elk 5, logisch natuurlijk want we hadden een menu, maar ik had er nog wel 5 willen hebben, wat zijn ze toch lekker.

Het volgende gerecht was soep. ApSi tung. Bouillon van eend met paksoi, eendenstukjes en ook wat bami leek het. En paddestoelen. Uitstekende bouillon, heerlijke stukjes eend en verder ook een prettige vulling. Mooi pittig van smaak. Een schot in de roos dus.

We vervolgden met San Choy Ap Bao, wraps van ijsbergsla gevuld met eendenvlees met sesam en allerlei andere kruiden. Een flink blad ijsbergsla kregen we, ruim gevuld met het heerlijk gekruide eendenvlees met lekker veel sesam. Ook dit moesten we oprollen en gewoon uit het vuistje eten. Heerlijk!

Het hoofdgerecht van het eendenmenu is Chinese groenten die gebakken zijn in ganzenvet, paksoi in dit geval, dus ik kwam goed aan mijn trekken; gebakken eendenvlees met allerlei groenten waaronder Chinese paddestoelen en Udon (dik dus) noodles met eendenvlees en groenten. Saai, maar ook alweer bijzonder smakelijk allemaal.
We namen nog een uitstekende espresso en vervolgden onze weg langs o.a. Carlier, de Van Lier schoenenwinkel en de oliebollenkraam aan de Heemraadssingel. We sloten de dag af met de 3D Kuifjefilm en geheel tevreden kwamen we zo tegen achten thuis aan voor een gezellig televisie-avondje samen.
Asian Glories is gewoon altijd lekker.

Savelberg in Voorburg

Ondanks dat we het erg druk hadden met surprises en gedichten reden we op deze druilerige vrijdagavond toch richting Voorburg om te gaan eten bij Savelberg. Echtgenoot is ervan overtuigd dat we er al eens waren, ik weet vrij zeker van niet. Ik herkende namelijk niets. De oprit niet, de entree niet, de zaal niet.
De ontvangst in de hal was vriendelijk. Wel een beetje raar dat het voltallige personeel - en dat zijn er veel - er stond, maar dat slechts een paar ervan ons begroetten. Of je stelt iedereen op en iedereen zegt dan keurig goedenavond, of je laat de mensen gewoon hun werk doen.

Ik denk dat wij naar een aparte zaal werden gebracht, althans het was een soort kamer waar 7 mooie ronde tafels stonden. Ik kan me niet voorstellen dat dit het restaurant was. Ik heb het restaurant zelf ook niet gezien, maar al dat personeel moet ergens gewerkt hebben deze avond tenslotte. Wij hadden twee uitstekende jongemannen met veel kennis van zaken en zeer oplettend en doortastend.
Toen we binnenkwamen was er nog maar één ander tafeltje bezet, maar later op de avond raakten alle zeven tafels bezet.
We begonnen met een glaasje champagne. Laurent Perrier hier en die vind ik lekker.

Erbij drie mondvermaakjes. Aan een prikker worst van hert met augurk en crème van rode kool, aan een vork geprikt een maiskoekje met piccalilly en een bitterbal van erwtensoep met wat truffelmayonaise. Aardige hapjes, aan de koude kant en de bitterbal was licht taai omdat hij was afgekoeld.
We bekeken de wijnkaart. Een mooie, maar kostbare wijnkaart en we besloten tot het wijnarrangement wat hier 37.50 moest kosten.
De eerste wijn, een Valle Reale, Trebbiano Abruzzo, Vigne Nuovo 2010, was - zoals wij dat tegen elkaar zeggen - een typische witte Italiaanse wijn. Niet slecht of zo, maar vluchtigjes.

Hij paste wel goed bij het eerste gerecht, gebakken coquilles met bereidingen van pompoen en groene appel. Twee mooie coquilles op een spiegel van pompoen kregen we - jammer dat het bord koud was want de pompoen was al snel afgekoeld helaas, maar dat zal geweest zijn omdat de appelbereidingen koud moesten blijven. De appel bracht een mooie frisheid aan het gerecht en ook het koekje van pompoen erbij vond ik lekker.
Het tweede gerecht kreeg een glas Riesling, Gustave Lorentz en dat was een fijne riesling. Mooi fris.

Hij ging goed samen met het eerste tussengerecht, gesouffleerde tijgergarnaal met bulgur, gebrande macadamianoot, crème van schaaldier en Colombo kerrie. Een gigantische tijgergarnaal kregen we op een bedje van uitstekende bulgur waarin ik in ieder geval paprika en courgette proefde. Erbij asperges, kleine garnalen en wat peer en we waren het erover eens dat het een prima gerechtje was. Echtgenoot had wel een klap meer macadamianoten dan ik, want ik proefde ze niet eens.
De volgende wijn is meer een wijn voor mij, het was een Domaine de Grangeneuve, V, 2010. Een viognier weer eens, uit het Drôme-gebied. Een prima wijn vond ik, elegant, fris en vol.

Het gerecht erbij was gegrilde grietfilet met aardpeer, spinazie en een jus van hazelnoot. De crème van aardpeer lag in cirkels op het bord met in het midden lekkere geslonken spinazie met her en der wat hazelnootjus. Erop een uitstekend gegrild stukje grietfilet. Erbij nog wat stukjes aardpeer en we waren helemaal tevreden.
De rode wijn van deze avond was een Colors, la Pobla de Cérvoles, een zeer aangename blend van vijf druivenrassen. Echt een fijne rode wijn, mooi diep met iets wolligs. Gelukkig maar want het duurde een eeuwigheid voor ons hoofdgerecht kwam, we hebben zeker drie kwartier moeten wachten. Wat de zeer attente sommelier oploste door ons glas gevuld te houden. Toen het gerecht eindelijk kwam bleek dat het lauw was. Ik mompelde er iets over tegen echtgenoot, maar de bediening ving dat blijkbaar op of men zag het aan onze gezichten, in ieder geval werden de borden zonder pardon onder onze neus weggehaald en teruggestuurd naar de keuken.

De vrouwelijke maître kwam uit het restaurantgedeelte om zelf onze nu wel warme hoofdgerechten te brengen met excuses en vol goede moed begonnen we aan de met paddenstoelen gevulde parelhoender, puree van kastanje, knolselderij en paddenstoelencrèmesaus. Precies dat troffen we ook aan op het bord, met erbij nog wat halve spruitjes en een krokantje van cassave. Een leuk, herfstig, gerecht.
Het dessert kreeg een glas Wegleitner, Berenauslese, Burgenland Oostenrijk 2008 als begeleider. Een prettige dessertwijn, mooi fris met toch een fijn zoetje erin.

Het dessert was in glühwein gestoofde peertjes met schuim van kaneel en glühweinijs. Mooie zachte peertjes kregen we met crème met een mooie kaneelsmaak en lekker ijs gemaakt van glühwein. Gewoon een lekker dessert vonden we.

We sloten af met uitstekende espresso, waarbij een plateautje kwam met heerlijke friandises en men kwam ook nog langs met een plateau met allerlei bonbons, waarvan we er nog wat kozen. Ik zie nu op de rekening dat men de koffie niet heeft gerekend en dat stel ik zeer op prijs.

Een gastvrij, wat ouderwets aandoend restaurant met een klassieke keuken. Een instituut vind ik het wel, ik hou daar wel van.
Nog even een opmerking: bij het plaatsen van een recensie link ik altijd naar de site van het restaurant zelf en tot mijn grote verbazing is er bij Savelberg een winterarrangement voor 79.50. Een vijfgangenmenu, identiek aan wat wij hebben gegeten deze avond, incl. aperitief, water, wijn en koffie. Wij betaalden voor het Dining with the Stars-arrangement 55 euro voor het menu, 14.50 voor het aperitief, 37.50 voor de wijn en 7 euro per fles water. De koffie zal gratis geweest zijn vanwege de fout bij het hoofdgerecht...Ik voel me nogal bekocht eerlijk gezegd.

De Fuik in Aalst

Op deze nattige donderdagavond reden we de donkere Bommelerwaard in. Ons doel was Aalst. Om precies te zijn restaurant De Fuik. Parkeren kan hier nog steeds op eigen terrein, je wandelt dan even naar boven en dan sta je binnen in een receptie-achtige omgeving. Die ik tot voor kort onprettig vond, maar vanavond straalde de ruimte warmte en vriendelijkheid uit. Onze jassen en plu werden aangenomen en we kregen een fijne ronde tafel - waar ik ook om had gevraagd - in het ruime restaurant. Langs het raam voornamelijk rechthoekige tafels waar je overdag natuurlijk het schitterende uitzicht hebt over het terras en de rivier, maar ‘s avonds zie je daar niets van, dus richten wij onze aandacht op de inrichting in het restaurant. De opzet is ruim, wel redelijk duister vond ik persoonlijk, maar op onze tafel was een mooi licht gericht, dus ik kon goed zien wat er allemaal op de borden verscheen. Rechts van ons, dus verder het restaurant in nog een fijne loungehoek met een leuke open haard die ik elders ook wel heb gezien.

Prettig zittende stoelen en mooi tafellinnen vielen ons ook al op, dus het feestje kon beginnen.
Dat deden we met een glaasje champagne, Henriot hier. Een fijne champagne, lekker fris en een lichte bubbel, precies zoals we hem graag hebben.

Erbij wat knabbels. In een glaasje koekjes met sesam en peper en eentje met en van parmezaan. Lekker. Op een plaatje een bakje met droge worst, een bakje met Taggiasch olijfjes en een makaron van biet gevuld met roomkaas. Erg lekker, vooral de makaron.

Brood kwam in een leuk zakje op tafel, boter en olie stonden er al.
Het menukaartje stond al op tafel, vijf mooie gangen. Ernaast de wijnen van het wijnarrangement (49 euro). We besloten niet verder te kijken, maar gewoon het arrangement te volgen. Wijzigingen in het menu vonden we ook niet nodig, men kwam daar heel attent voor langs om te vragen of het menu beviel of dat we liever iets anders wilden, keurig vond ik dat, waarna er wat amuses kwamen.

Drie. Erg leuk gepresenteerd in een grijs bakje met daarin drie leistenen plaatjes waarop de amuses lagen. Van links naar rechts gelei van tomaat gevuld met geitenkaas, olijf en rijst en erop wat gepofte knoflook; pastrami gevuld met baba ganouch, artisjok en erop wat cresse en bruine bonenijs, gerookte popcorn, ossenworst en zuurdesem.
Hier kan ik kort over zijn: alledrie geweldig lekker.. Hoog op smaak, leuk van texturen en een breed palet van indrukken. Daar hou ik van.De bediening hier is uiterst prettig even tussendoor, ieder heeft zo zijn taak en zijn specialiteit, niemand loopt elkaar in de weg en de gastvrouw ziet ieder detail en stuurt de crew uitstekend aan. Een genot om te zien.

De eerste wijn, een Pinot Blanc, Jean Sipp 2010, Elzas wordt ingeschonken en krijgt een uitgebreide toelichting van de begeesterde sommelier. Een fijne frisse wijn met toch het zoetje erin wat past bij het gerecht.

Eendenlever/salade aardappel/crème fraîche/sinaasappel/zuurdesem. Drie rondjes salade van aardappel troffen we aan. Erop een rondje gelei van paling, prachtig van smaak, daarop een quenelle eendenlever, ook al zo lekker en bovenop dan wat sinaasappelolie. Een prachtige combinatie en ook de wijn paste er uitstekend bij. Op mijn vraag waar precies de zuurdesem te vinden was antwoordde men dat de koks het krokantje van zuurdesem helaas vergeten waren. Nu lag ik daar geen seconde van wakker, ook zonder was dit zonder enige twijfel een uitstekend gerecht. Erg leuk met de gelei van paling en de sinaasappelolie!
De tweede wijn, een Keller 2010, Grüner Sylvaner, Rheinhessen, Duitsland was een heel prettige, wat stuivende wijn, zonder zoetje en paste ook weer prima bij het gerecht. Ik maak zelden mee dat wijn en spijs zo goed bij elkaar passen als hier. Werkelijk een compliment waard.

Het gerecht, rode mul/avocado/bleekselderij/appel/peterselie zag er wederom schitterend uit. Op een bedje van avocadosalade, waarin de rinse toets van de appel duidelijk te proeven was, lag een heerlijk stukje rode mul. Ernaast nog wat toefjes crème van avocado en eromheen de nage van bleekselderij. Het stukje vis was afgedekt met wat wortel en wat gefrituurde peterselie. Perfect van cuisson alles, waardoor het relatief simpele gerechtje een erg mooi gerecht werd. Wederom mooi op smaak en leuk in de combinatie.
De volgende wijn, een Velih ‘To’ 2008, Chardonnay-Welschriesling-Sauvignon Blanc, Burgenland, Oostenrijk, vonden we een schitterende wijn. Een zeer smaakvolle blend, die we zeker gaan onthouden.

Het gerecht erbij, schelvis/gebrande langoustine/zwezerikkaantjes/ui/pastinaakcrème zag er prachtig uit. Heerlijke gestoofde ui met eromheen een prachtige jus van langoustines. Daarop het uitstekende stukje schelvis met erop de gebrande langoustine. Prachtig van textuur en mooi van smaak. Het enige was dat ik de zwezerikkaantjes niet direct kon ontdekken eerlijk gezegd en navraag leidde ertoe dat bleek dat de koks deze waren vergeten bij ons. Dat was wel jammer, want ik kon me zo voorstellen dat de kaantjes iets meer bite aan het mooie zachte gerecht zouden geven.

De gastvrouw echter loste dit weer prima op, door ons een apart kommetje met flink wat kaantjes aan te bieden. Die kaantjes waren inderdaad erg lekker, beslist niet vet en vol van smaak. Een leuke manier op een foutje op te lossen vonden we.
Bij het vleesgerecht schonk de uitstekende sommelier een Flor de Vetus 2009, Tempranillo/Toro, Spanje. Een complexe, mooie wijn met een lange afdronk.

Hij deed het wederom uitstekend bij het gerecht. Iberico Presa/balkenbrij/polenta-pompoen/paprika/laurier/zoete aardappel. Wederom een mooie bord. Een streep zoete aardappel met erop wat driehoekjes balkenbrij, die erg lekker was; wat rondjes van polenta met pompoen die ik ook lekker vond, terwijl ik bepaald geen polentaliefhebber ben, wat gepofte paprika, heerlijke stukken varkensvlees (van de lende) en een prachtige laurierjus. Van die jus had ik graag wat meer willen hebben. Wederom tevredenheid alom dus.

Het dessert was een plaatje om te zien. Ananas/blanc manger/sorbet van ananas en jasmijn/amandel/vanille macaron/marsepein. Precies dat troffen we ook als een plaatje op het bord aan. Geweldig lekker allemaal, heerlijk fris en goed bij elkaar passende smaakjes. Erbij verder nog twee keer gelei van verveine en ergens zat ook nog iets van Sambuca. Een uitstekend dessert. Als bijpassende wijn had de sommelier gekozen voor een Rabi 2007, Grüner Veltliner, Auslese, Kamptal Oostenrijk. Een verrassing voor mij, ik wist niet eens er van de Grüner Veltliner ook Auslesen bestonden. Een heerlijke, niet te zoete, dessertwijn, uitstekend passend weer. Ik val in herhaling, ik weet het, maar ik maak zelden mee dat een wijnarrangement zo goed past bij de gerechten.

We waren er nog niet.

Espresso wilden we graag en een prachtige tafel met de meest prachtige heerlijkheden werd voorgereden. Of we onze keus maar even wilden maken....
Ik herinner me wat noga, gedroogde aardbeitjes, kersentumtum, een tweetal lolly’s, wat boterkoek, wat gevulde speculaas en een prachtige witte bonbon en vond het erg moeilijk kiezen, maar uiteindelijk lukte dat natuurlijk wel.

Ik heb heerlijk zitten genieten van alle lekkernijen en ook hier krijg je gewoon een tweede kopje espresso als je dat wenst, zonder extra kosten. Wat een gastvrij restaurant!

Na het betalen van de rekening en het uitdelen van complimenten her en der verlieten we diep tevreden De Fuik. We keren hier zeker terug, het was genieten hier. De maandag voorafgaand aan ons bezoek was het weer het jaarlijkse Michelingebeuren en helaas is De Fuik hun ster kwijtgeraakt. Ik ben ervan overtuigd dat dat alleen maar zo is vanwege de wisseling van eigenaar en dat het volgend jaar weer helemaal in orde komt met die ster. Maar los van die ster vind ik dat De Fuik er absoluut beter op is geworden met de wisseling!