Prettige appartementen waren het. Dat van ons gezin was redelijk modern ingericht met fijne Hästens bedden, dat van het andere gezin was wat rustieker ingericht met wel dezelfde bedden.
Rondom half 8 lieten we ons per taxi naar ons doel van deze avond brengen: Restaurant Toine Hermsen.
Ik had nog wel geprobeerd om Beluga te reserveren, maar stiekempjes was ik wel blij dat het Toine Hermsen was geworden, ik heb daar uitstekende herinneringen aan en een klassiekere keuken is voor beginnende gourmets (de kinderen van het andere gezin zijn 10 en 13 en al het nodige gewend gelukkig) prettiger mijns inziens.
De ontvangst in het geheel gevulde restaurant was vriendelijk en we kregen een ruime ronde tafel achterin onder een mooie Murano kroonluchter.
Een glaasje champagne wilden we wel, althans de volwassenen. Hier van M. Hostomme, speciaal gekozen door het restaurant omdat ze ook de onbekende champagnehuizen een kans willen geven. Een goede keus wat mij betreft, want het was een zeer prettige champagne. Voor de kinderen water en een soort van jasmijnbubbel, die niet lekker was, maar dat is natuurlijk persoonlijk.
De eerste amuse verscheen. Twee bereidingen van zalm. Een rondje tartaar met een geweldig lekker kwarteleitje erop. Hoe blij kun je toch worden van een simpel, maar uitstekend klaargemaakt eitje! Ernaast een stukje gerookte zalm met een beetje Hofmeestersaus: heerlijk! Een fijn begin.
De kaart werd ons overhandigd en de keus had nogal wat voeten in de aarde, maar uiteindelijk waren we er met wat wijzigingen her en der uit. Gelukkig was het personeel na overleg met de kok ook erg flexibel, wat bijvoorbeeld inhield dat we op één na allemaal het Menu des Copains namen met de nodige wijzigingen overigens en onze jongste tafelgenoot mocht het Menu Jubilé 1990-2010 nemen, waarvan alle gerechten hem erg lekker leken. Ideaal dus.
Een tweede amuse kwam, een bouillon van ossenhaas gevuld met allemaal lekkere dingetjes met ernaast een crouton van ui met kaas. Ook al erg lekker. Water, heerlijke broodjes en boter verschenen en het feest kon beginnen.
We bekeken de wijnkaart, die ik overigens nog steeds veel te duur vind, maar gelukkig troffen we een aantal wijnen aan die we wel goed geprijsd vonden.
De eerste wijn, een Zellenberg Gewürztraminer 2006, Marc Tempé, paste uitstekend bij ons eerste gerecht.
Naturel pastei van eendenlever en gekonfijte eend, gewelde druiven en witte port gelei. Een mooi plakje marbré van eendenlever en eend troffen we aan en die was uiteraard perfect. Erop een mooi vierkante gelei van witte port en erbij de gewelde druiven. In al zijn eenheid een uitstekend gerechtje.
Een der zonen houdt niet van eendenlever en had gekozen voor salade met schrikgebakken tarbot en bospaddestoelen, lauwwarme vinaigrette van aardappel, truffelcrème en Parmezaanse kaas. Hij was erg tevreden over zijn mooi opgemaakte bord en vooral de tarbot met het plakje kaas erop kon hem erg bekoren.
De tweede wijn was een Moss Wood, Margareth River 2004 en was zoals altijd uitstekend. Een heerlijke semillon die nooit gaat vervelen en veel kan hebben qua eten ook. We dronken hem door tot we bij het hoofdgerecht waren.
De jongste tafelgenoot wiens menu een gang minder was kreeg nu zijn voorgerecht en was hier erg blij mee.
Krokante groentesalade met Alaska king krab, scampi en ‘hamburgertje’ van scampi met langoustines, tempura van venkel, sojavinaigrette met citroenschilletjes, Spaanse peper en gember. Zijn bord ging geheel leeg.
De op één na jongste tafelgenote blieft geen schaal- en schelpdieren en had haar gerecht kunnen wisselen voor het tweede gerecht uit het Jubileummenu.
Geroosterd zeetongetje op lauwwarme spinaziesalade, luchtige crèmesaus van champignons en truffeljus. Een mooi stukje op de graat geroosterde zeetong verscheen op een bedje van spinazie omgeven met heel veel cantharelletjes, erop nog wat aardappelchipjes en een mooi sausje. Het was naar tevredenheid van de dame.
De rest volgde het menu en kreeg geroosterde langoustinestaartjes, ‘taartje’ van kreeft, venkel en basmatirijst, krachtige kreeftencoulis met basilicum en cappuccino van kreeft. Hier kan ik kort over zijn: geweldig lekker en hoog op smaak. Ik kon er niet genoeg van krijgen, zo heerlijk vond ik dit.
Het derde (tweede voor de jongste van het spul) gerecht was voor een aantal die gewisseld hadden het geroosterde zeetongetje wat ik hierboven al beschreef;
de anderen kregen de beroemde zachtgebakken kikkerbilletjes ‘snoepen uit het vuistje’, lichte saus van look, peterselie en kervel en waren wederom dik tevreden. Een aantal boterzachte, mooi op smaak zijnde kikkerbilletjes, die uiteraard van de botjes vielen in een werkelijk heerlijk sausje. Een gerecht om voor terug te keren en dat gebeurt dan ook regelmatig.
Bij het hoofdgerecht dronken we een rode wijn. Een Vacqueras, Domaine le Lang de Cailloux, 2007 en ook die wijn beviel ons. Vol, toch fruitig en mooi donker van kleur.
Het hoofdgerecht voor de jongste bestond uit gebraad van kalfsrug met gesmoorde kalfssukade, saus van tomaat en oregano. Provençaalse ratatouille er nog bij en het bord was compleet. Een behoorlijk grote portie met zelfs nog rijst erbij. Ondanks dat hij het erg lekker vond, ging zijn bord niet helemaal leeg en dat begrepen we volkomen.
Voor de rest van de tafel was het hoofdgerecht twee bereidingen van jonge reebok, drie bereidingen van witloof, lichte jus van rode wijn. Mooie plakjes reebok in een voor mij iets te zware saus troffen we aan, in een apart schaaltje sukade van reebok, die zuigend zacht was. Van de witlofbereidingen herinner ik me er nog twee: eentje met ham en kaas uit de oven en eentje gefrituurd, die bijzonder lekker was. De andere zal ongetwijfeld gestoofd geweest zijn. Erbij nog uiterst luchtige aardappelquenelles, die gefrituurd waren en we waren tevreden. Het was wel een beetje een ruime portie eerlijk gezegd.
Op de twee jongsten na waren we toe aan de kaasgang. Een klein assortiment van zachte A.O.P. kaasjes, samen met gekarameliseerde Spaanse zoete ui, appel, perenstroopsaus en kummel. Erbij voor mij in ieder geval een glas uitstekende witte wijn. Een Penedès, Neyndorff 2008. Van de kaasjes was ik niet onder de indruk. Een witschimmel die me weinig deed, een stukje Munster met wat kummel en een blauwe, die niet onaardig was, maar niet leek op de door mij zo geliefde roquefort. Bijgerechtjes bij kaas hoef ik eigenlijk nooit, dus die deden me ook niet zo heel veel. Oh ja, erbij ook nog wat kandijbrood, maar dat heb ik ook niet gegeten.
Het dessert werd door alle dames geskipt, de jongste heer vroeg om een bolletje vanille-ijs en kreeg dat ook met erbij nog een heerlijke sabayon en wat rood fruit. De andere heren kregen een luchtig champagnetaartje met perziksorbet, amandelroomijs met perzik, pistachenootjes en champagnesabayon.
Erbij een glaasje dessertwijn, wat ik vergeten ben op te schrijven. Heel tevreden waren ze niet overigens. Er zal ‘weinig smaak’ aan. Dat kan natuurlijk komen door alle heerlijkheden die we al weggewerkt hadden, maar een beetje jammer was het wel.
Gezien het heerlijke weer en de nare rugpijn van de andere moeder, die echt even moest lopen, besloten we om de koffie elders te gebruiken en na het betalen van de rekening, waarbij ik nog een gesigneerde kaart mee kreeg - bijzonder attent - liepen we naar het Onze Lieve Vrouwenplein waar we nog heerlijk hebben buiten gezeten. Taxi’s leverden ons weer af bij onze appartementen en zo sloten we een gedenkwaardige avond bij Toine Hermsen af.
Ondanks wat kleine opmerkingen blijft het toch een favoriet restaurant van me.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten