Het Gebaar in Antwerpen

Al lang geleden afgesproken. Op de vrijdag van de voorjaarsvakantie. Dat Maurits helemaal geen vakantie had, daar kwamen we pas de vrijdag ervoor achter; dat Ole zou gaan logeren, ook daar kwamen we pas de dag ervoor achter.

Met zijn tweetjes reden we dus in nogal wat mist naar Antwerpen. Ons doel was het Centraal Station, met die prachtige imposante hal, waar ooit de eerst flashmob die ik althans zag, plaatsvond. We parkeerden in de immense P onder het station en liepen langs een uiterst doods aandoend winkelgedoe met allemaal diamantwinkels. Alsof iemand daar ooit iets zou kopen.....Het werd drukken richting de Centrale Hal en ook het zicht op de drie verdiepingen en de perrons was mooi.

We pakten een koffie in een wat ongezellig groot iets vlak naast de ingang van de Zoo en liepen vervolgens via allerlei straatjes met nog veel meer diamantwinkels richting de Leopoldstraat. Onderweg dronken we een biertje (echtgenoot eentje die op Leffe leek, ik ben de naam kwijt, ik een heerlijke Kriek).

Keurig op tijd wandelden we de Botanische Tuin in, die zomers vast prachtig is en zagen toen het schattige huisje waar Het Gebaar te vinden is.

De ontvangst was allervriendelijkst in het al bijna geheel gevulde restaurant. Nu is dat niet zo moeilijk, want het is er klein. En vol.
We kregen een tweetje helemaal achterin en konden dus alle verrichtingen in het restaurant fijn bekijken.

We begonnen met een glaasje champagne, Bollinger hier (13.00, sterrenprijzen dus) waarbij wat lekkere knabbeltjes kwamen.
De kaart kwam, uitleg over de suggestie van Roger kregen we (hetzelfde gerecht wat Myriam in december al gegeten had, namelijk een combinatie van gebakken coquilles, varkenswangetjes, oosters buikspek, een torentje met krab, zoete ui met vanille, pompoencrème, aardappelmousseline, wat me toch wel enigszins bevreemdde eerlijk gezegd en we bekeken de kaart. Echtgenoot dan, want ik had mijn keus al gemaakt. Nu koos hij toevallig datgene wat ik wilde eten, dus ik was zo vriendelijk te switchen.
Het duurt hier 50 minuten voor je je gerecht krijgt en omwille van de bereidingstijd wordt je ook verzocht om alvast je dessert, indien je dat wenst, te bestellen. Dus dat deden we, want als je bij de beste patissier van België bent, neem je natuurlijk een dessert.

Men kent hier een aantal aardige wijnen per glas, maar ik ontdekte een witte wijn waar ik bijzonder nieuwsgierig naar werd. Een Spinifex ‘Lola’, Barossa Valley gemaakt van semillon/marsanne/ugni blanc/vermentino/viognier. (43.25)
Een wijn precies naar mijn smaak. Diep van geur en van de smaak en uitstekend passend bij mijn gerecht, waar o.a. paling en makreel in was verwerkt. Ook paste hij goed bij het gerecht van echtgenoot.

Brood, boter, zout en gekruide peper kwamen op tafel, water - bruis voor echtgenoot, plat voor mij (halve litertjes à 5.00 per stuk, ik dronk er 2, echtgenoot 1...)ook.

Na een uur kwamen onze gerechten.

Voor echtgenoot de Zwezeriken (35.00). Gebakken zwezeriken, gelakte varkenswangetjes en gebakken champignons, geserveerd met crème van knolselder en uienbouillon.
De uienbouillon werd aan tafel bijgeschonken. Een prachtig bord kreeg hij met mooie stukjes zwezerik, heerlijke varkenswangetjes, pommes noisettes, die perfect waren, diverse bereidingen van ui en bovenop nog een kroepoek van garnaaltjes. De bouillon, waar hij zeer enthousiast over was, was op basis van soja. Tevredenheid aan de overkant van de tafel dus.

Ikzelf kreeg de Sole Meunière (34.75). Meunière bereiding van tongfilet gecombineerd met Oosterschelde paling en gemarineerde makreel. Geserveerd met handgerolde couscous en crème van groene curry.
Een prachtig bord kreeg ik op. Op een mooie rechthoek van geweldig lekkere couscous (ik ben niet zo’n couscousfan, maar deze was fantastisch) lag de prachtige tongfilet, waarop nog wat gefrituurde inktvis en garnalen lagen. Diverse flinterdunne chipjes lagen erbij waarop heerlijk kruidjes zaten, een crumble van sesam met vis trof ik nog aan, een geweldig lekkere mousse van makreel, boterzacht en zalvend diverse groene groentjes piepklein gehakt, twee lichtzuur gemarineerde stukjes makreel en in een rolletje groente drie heerlijke streepjes paling. Verder nog een half eitje en wat crème van groene curry. Een absoluut fantastisch gerecht!

Erbij een apart schaaltje met Hollandaise saus op basis van champagne en dit was de allereerste keer dat ik ook werkelijk champagne proefde in een saus, complimenten voor de kok dus.
Uitstekend allemaal.

Na best weer een lange wachttijd kwamen de desserts.

Echtgenoot had gekozen voor Pomme Pomme (18.50).
Gekarameliseerde appels op een crispy bladerdeegbodem. Geserveerd met ijs en crème van vanille en diverse structuren van appel.
Alweer een wonderschoon bord kreeg hij voorgezet, waarvan hem direct de frisse appelgeur opviel. Hij vond het een heerlijk licht dessert en met name het vanille-ijs was uitstekend klaargemaakt. Zeer tevreden dus weer.

Ikzelf had gekozen voor Lucca.
Een ronde disk van smaken van bosvruchten, coulis van frambozen en chocoladecrème verfijnd met cabernet-sauvignonazijn.
Een absoluut plaatje om te zien alweer. Een ronde disk inderdaad, boordevol van en met chocolade, erop heerlijke bosvruchten, een geweldige frambozencoulis en leuke tipjes coulis, waaronder die met de cabernet-sauvignonazijn, die ik al kende van Oud Sluis, die het in de bonbons verstopt.
Wel erg machtig, dus echtgenoot heeft geholpen met het laatste stukje. Maar een geweldig lekker dessert. Ook het basilicumijs wat erbij lag was heerlijk en paste uitstekend.

We sloten af met een niet bijster goede espresso, wat we op een leuk plateautje kregen met als leuke details de suikerklontjes en een papieren servetje. Erbij nog twee heerlijke koekjes en een glaasje slagroom met het een of het andere drankje erin en we waren diep tevreden.

We komen zeker terug, want er zijn in ieder geval twee gerechten die we nog willen proeven.