Totaal aantal pageviews

zaterdag 21 mei 2011

Little V in Rotterdam

Op één van onze strooptochten naar de glazen salontafel die waarschijnlijk nergens te koop is kreeg ik trek in Aziatisch. Ons doel werd Asian Glories, waar we een vorige keer zo lekker geluncht hadden. Onderweg echter schoot me te binnen dat er ook een Vietnamees in Rotterdam was gekomen - al enige tijd hoor trouwens - en dat die misschien ook wel leuk zou zijn. Little nog wat.....Dan zijn de smartphones toch wel erg handig, want het restaurant was zo gevonden. Grote Kerkplein, dat moest wel bij de Laurenskerk zijn en inderdaad. Op deze drukke zaterdag vonden we zowaar ook nog een parkeerplaatjes op de Meent en we wandelden richting het plein. We waren aan de vroege kant, een jongen was nog bezig om de kussens op de houten banken en raar kleine stoeltjes te leggen.

Wat niet wegneemt dat het een geweldig terras is zo midden in het centrum van de stad, een oase als het ware. Onder de klokken van de Laurenskerk, met zicht in de verte op de Markt en heerlijk rustig. Wel wandelen er de nodige mensen langs je tafel, maar ach, dat hoort erbij natuurlijk.
We bestelden eerst maar eens een fles wijn, een Finca Constantia Alto Blanco, Spanje, Verdejo& Sauvignon Blanc. Een slobberwijntje, maar niets mis mee en waarschijnlijk wel passend bij de gerechtjes.
We bestudeerden de kaart en die is leuk vind ik. Menuutjes, doe het zelf-gerechtjes, vis, vlees, bijgerechten etc. Voor een overzicht verwijs ik naar de website. Ook hebben ze nog een aparte drankenkaart met alcoholische en niet-alcoholische cocktails, diverse soorten thee en Vietnamese drankjes. Je hoeft hier niet te eten, je kunt ook gewoon borrelen.
De inrichting binnen is overigens net zo als buiten, dus houten kisten, houten stoelen en op den duur natuurlijk niet echt heel erg prettig zittend. Ik heb ook zo het idee dat ze zich richten op het hippe stadspubliek en losse voorbijgangers.


We besloten tot de Little V voorgerechtjes, voor 2 personen 12.75.
Twee borden met op het ene bord een traditionele kipsalade met munt en koriander en gegrild rundvlees, gerold in la lotblad, geserveerd op een bedje van sla en mihoen, verse kruiden en dipsaus.
De kipsalade vonden we lekker, hoewel er naar onze smaak iets teveel koriander en iets te weinig munt is zat en het rolletje moesten we met de handen in zijn geheel oprollen en dat dippen in een licht zurig sausje en dat vonden we erg lekker.

Op het tweede bord twee gefrituurde kiploempia’s met een zoet hete saus, die lekker was en een tweetal koude rijstvelrolletjes gevuld met garnalen, gegrild varkensvlees, verse kruiden en groenten, geserveerd met een hoisin dipsaus en ook die vonden we erg lekker. De toon was gezet, dit is vast niet authentiek, integendeel waarschijnlijk, maar wel gewoon lekker.

Als volgende gerechtjes kozen we de gegrilde kipkarbonade met citroengras (8.75) en de roergebakken gamba’s en coquilles in een kerriesaus (13.75) met als bijgerechtjes de roergebakken dunne mie (4.95) en de roergebakken rijstnoedels met kip en groenten (4.95).

Over de kip kan ik kort zijn: erg, erg lekker, heerlijk krokant en ook lekker fris.
De gamba’s en coquilles waren ook lekker, de coquilles nog mooi glazig van binnen, maar de saus vond ik te dikkig, een beetje erg niet Vietnamees om zomaar te zeggen, hoewel de smaak wel goed was.

De bijgerechten waren allebei lekker en eigenlijk een beetje teveel voor een lunch.

We sloten af met espresso en wandelden op ons gemak, want er was een groot vrouwenkoor aan het oefenen op het plein voor de kerk, weer richting Meent. Om regelmatig even een vorkje te pikken.....

zondag 15 mei 2011

Jagersrust in Ossendrecht

Op deze tweede zondag in mei reden we op ons gemak richting Ossendrecht. Ons doel was tweeledig. Asperges en aardbeitjes van het Brabantse land kopen. Het adres hadden we van Myriam, die aan de overkant van de Kalmthoutse heide woont en aansluitend zouden we lunchen bij Jagersrust, ook op aanraden van Myriam (en Klaske, een andere forumkennis).
De asperges en de aardbeitjes had ik besteld toen ik de openingstijden op zondag nog even checkte (ik ben nu eenmaal een control freak), dus die hadden we in een seconde in de achterbak liggen. Het restaurant waren we al voorbij gereden, dus we reden een stukje terug en parkeerden op de al behoorlijk gevulde parkeerplaats.

De entree is via de brasserie die geheel gevuld was met gezinnen met veelal jonge kinderen. Langs de bar werden we geleid door het restaurantgedeelte naar de serre, waar ik op aanraden van Myriam een tafeltje had gevraagd.
We kregen een fijn tafeltje in een hoek met zicht op het mooie terras, waar later deze middag ook nog wat gezinnen met kinderen zouden plaatsnemen.

De inrichting in het restaurant is netjes en redelijk ruim. De brasserie is me te donker en te klein en te druk, je moet er doorheen als je naar het toilet wilt.
De serre kent 14 couverts, althans in de opstelling zoals wij die zagen; het restaurant een tafel of 9.
We besloten tot een aperitiefje, een glaasje witte wijn. Hier een Gros Manseng, Cotes de Gascogne 2009, Domaine de Cassagnoles (3.50).

Erbij wat knabbels, gezouten en gebrande amandeltjes en plakjes droge worst. Lekker.
Water wilden we ook wel, voor echtgenoot een fles bruisend water, voor mij plat water, wat verscheen in een Jagersrustfles, maar die wel gratis was. Een mandje met broodjes verscheen. Lekkere broodjes, maar niet erg kort tevoren gebakken.

Erbij boter, zeezout en een tomatentapenade, ook al lekker.
De kaart werd ons overhandigd en omdat we ‘s avonds thuis al asperges zouden eten kozen we voor het menu Jagersrust, met kaas. 47.50 kost dat dan voor 5 gerechtjes, een wijnarrangement 22.25. Een Bob-arrangement is ook mogelijk voor 15.00. Uiterst keurige prijzen. We bekeken de wijnkaart die vriendelijk is. Vriendelijk vanwege de wijnen die erop staan, geen hoogvliegers, maar wel fijne wijnen en heel vriendelijk geprijsd ook.


Na een nogal lange wachttijd kregen we een amuse. Twee eigenlijk, op één bordje geserveerd.
Links een bakje met tabouleh met gekonfijte eend en een toefje whiskysaus en rechts een gazpacho. De tabouleh met de eend vond ik erg lekker, de gazpacho vond ik aan de waterige kant.

Bij het eerste gerecht schonk de zeer vriendelijke bediening een glaasje Picpoul-de-Pinet 2009, Saint Peyre. Ik ben altijd wel te spreken over de sprankelende Picpoul en dat was deze keer ook zo. Hij paste ook goed voor het voorgerecht.

Zwaardvis & Coquille; met graanmosterd gemarineerde zwaarvis/gebakken coquille/ guacomole/yoghurt.
Op het langwerpige bordje troffen we links de gehakte zwaardvis met erop wat gemengde sla aan, ertussen een flinke streep guacomole, een gebakken coquille en drie toefjes crème fraiche, aldus de vriendelijke mevrouw. De zwaardvis vond ik lekker, gelukkig (want ik ben niet dol op mosterd, behalve in vinaigrettes) proefde ik nauwelijks iets van de graanmosterd, de guacomole was op zich goed, maar guacomole zegt me niet zo heel veel eerlijk gezegd, de coquille was uitstekend en wat de drie toefjes crème fraiche erbij deden is me een raadsel. Het bordje zag er mooi uit qua opmaak.
De tweede wijn was een Riesling, 2007, F.E. Trimbach en dat was een fijne Riesling. Ik begin de Elzassers weer ietsjes meer te waarderen, dat enge zoetje in de afdronk is gelukkig verdwenen.

Het tussengerecht was Oosterschelde kreeft. Kreeftvlees/geitenkaaskroketje/risotto/asperge/lamsoor.
Op een langwerpig glazen bordje troffen we een rondje risotto aan. Erin de lamsoor, waarbij me opviel dat echtgenoot zeker dubbel zoveel lamsoor had dan ik, erop de stukjes kreeft, die in orde waren. De risotto was ook goed. Ernaast nog een lekkere saffraansaus. Ook ernaast twee lege stukjes schelp van de kreeft, wat fijne gemengde sla en het al genoemde geitenkaaskroketjes. Balletje meer. Lekker, maar wederom begreep ik niet goed wat dit balletje nu precies toevoegde aan de fijne risotto en kreeft.

Een tussenamuse verscheen. In een reageerbuisje wat aspergesoep, met erbij de waarschuwing dat de soep erg heet was. Dat was ook zo, maar hij was ook erg lekker. Leuk dus.
De volgende wijn was een Oostenrijkse Pinot Noir, Carnuntum 2007, Markowitch. Een fijne, mineralige Pinot Noir, die uitstekend paste bij het hoofdgerecht.

Lam; rosé gebakken lamsfilet/lentegroenten/basilicum/sausje van tomaat. Precies dat ook vonden we op ons bord. Mooie stukje lam met heerlijke groentjes, basilicum en dat alles bovenop een sausje van tomaat, die mooi vol van smaak was. Erbij nog wat poeder van Ras el Hanout en het beeld was compleet. Een mooi gerecht. Het enige jammere was dat het bord zo loeiheet was dat het vlees doorgaarde, dus dat moesten we nogal snel eten. Maar de bedoeling was absoluut goed.

Ons werd gevraagd of we misschien nog wat frietjes of aardappeltjes erbij wilden, wat het geval was, dus we kregen nog een kommetje met erg lekkere frieten en nogal zoete mayonaise erbij. Maar de frieten waren uitstekend!
We waren toe aan de kaasgang en hier liepen onze wijnwensen uiteen. Ik drink nu eenmaal graag een fijne witte wijn bij mijn kaas en de vriendelijke mevrouw vond het geen enkel probleem. Ik kreeg dus een glaasje Gewurztraminer, 2008, Chateau d’Ittenwillert en daar was ik blij mee. Een erg fijne Gewurztraminer, die ook de rode en blauwe kaas met gemak zou kunnen hebben. Echtgenoot kreeg een glaasje Moscatel uit Portugal, die we niet kenden en dat is altijd leuk. Een Nucho de Pegóes. Hij rook heerlijk.

De kaas komt hier van kaasmeester van Tricht, die geen verdere introductie behoeft. Zes fijne stukjes kregen we, van links naar rechts: Keiemsbloempje, een kaas uit België; Robiola Capra Crosta Fiorta, Italië-Piëmonte; Brocciu, Frankrijk-Corsica; Emmenthaler, Zwitserland; Langres, Frankrijk; Bleu de Gex, Frankrijk-Jura. Heel leuk krijg je hier een papiertje waarop de kaasjes die je krijgt staan met een korte toelichting over herkomst en smaak. Zeer attent. De kaasjes trouwens waren allemaal even lekker. Op het bordje verder nog een mini-sneetje getoast brood en een mengseltje van olijven gemarineerd in een mostarda, waarin ik heel duidelijk voor mij iets teveel wasabi proefde, maar echtgenoot was er zeer van gecharmeerd. Een leuke kaasgang dus.

Voor we overgingen naar het dessert verscheen er nog een dessertamuse. In een glaasje een smoothie van fruit met schuim van kokos. Erg lekker, heerlijk fris en ook de kokos maakte het niet duf gelukkig.
Als dessertwijn bleef ik bij mijn Gewurztraminer, want die vond ik erg lekker en echtgenoot kreeg een Saussignac, Petit Vendange 2007, gerijpt op eikenhout en dit was er alweer eentje die we niet kenden. Hij werd als erg lekker omschreven.

Het dessert was mousse van chocolade/witte chocolade/gebrande hazelnoot/madeleine/warme aardbeien/vers gedraaid vanille ijs. Drie gerechtjes op één bord. Chocolademousse als een bolletje met erop wat room en een aardbei en ernaast een plakje witte chocolade; een madeleine (wat het niet was, maar een kniesoor) met vanille-ijs en een suikerwerkje bovenop en een glaasje met gemarineerde warme aardbeitjes met erop wat suikerspin. De gebrande hazelnoot ben ik even kwijt. Oh, wacht die lagen op de rand van het bord. Een lekker, fris dessert.

We sloten af met koffie, waarbij nog een schaaltje met snoeperijtjes kwam. Ik moest lachen om de Engelse drop en de polkabrokken, allebei erg lekker trouwens.
Na het betalen van de rekening verlieten we zeer goedgehumeurd dit erg vriendelijke en gastvrije restaurant. Als we weer in de buurt zijn, keren we zeker terug.

woensdag 4 mei 2011

Gagnaire in Parijs

Op deze prachtige zonnige woensdag van de eerste meiweek had ik een maand van tevoren - eerder kan niet - gereserveerd voor de lunch voor ons tweetjes.

De rest van het gezelschap zou de onder meer de Catacomben onveilig gaan maken en we zouden elkaar weer treffen in het fijne appartement.
De Champs Elysee zag zoals altijd zwart van de mensen, maar we schoten direct de Rue de Balzac in om aan de ‘klim’ naar boven te beginnen. De restauratie van het hotel was klaar, dus de ingang was nu weer toonbaar; de vorige keer was het een geboor en getimmer van jewelste.

Een allervriendelijkste ontvangst in het ruim opgezette restaurant en we kregen een fijne ronde tafel. We waren - voor hen voor wie het nog niet duidelijk is - bij Pierre Gagnaire.
Of we een aperitief wilden. Uiteraard wilden we dat. Nu kent men hier voor het aperitief 2 verschillende champagnes.

Een ‘gewone’ en een Krug Grande Cuvée. De Krug kenden we helemaal niet, dus die wilden we wel proberen. Overigens schrokken we nogal toen de prijs van de fles op de kaart zagen en viel de prijs van de flute ons daardoor weer mee (38 euro per glas). Een erg lekkere champagne overigens, maar dat mag dan ook wel natuurlijk.


Erbij direct een bombardement aan hapjes. Twee bordjes met o.a. een meringue met tonijn, een stukje truffelaardappel met nori omgeven, een reepje gemarineerde pastinaak met ansjovis, een soort koekje met gember en amandel en een zwart, zeer krokant iets wat in een doorzichtig sausje van groente stond. Erg lekker en bijzonder allemaal.

De kaarten werden ons overhandigd en het lunchmenu werd op tafel gezet. We bekeken de kaart, hebben nog even geaarzeld over het prachtige menu Printemps, maar we vonden dat toch te gek (265 euro p.p.) en beperkten ons tot het lunchmenu (105 euro p.p.).
De wijnkaart is hier uiteraard opzienbarend geweldig mooi en de prijzen vielen me eerlijk gezegd zeer mee. We besloten tot een 2008 Condrieu Chéry A.Perret en die was zoals verwacht geweldig lekker. Condrieu is en blijft een van mijn lievelingswijnen.


Water, plat en bruisend werd ingeschonken (gratis), brood werd gebracht, heerlijke gezouten boter en een plak kervelboter stond al op tafel, dus het feest kon beginnen. Het restaurant was niet helemaal gevuld deze middag, we mochten het personeel delen met vooral Japanners. Wat leuke gesprekjes met de uiteraard uitstekende maître opleverde.

Een tweede ronde hapjes verscheen.
In een kommetje - wat precies paste op de plek op het bord, daar is hier tot in het extreme over nagedacht, leuk om te zien - een carpaccio van rund, met zalmeitjes en wat mascarpone; heerlijk!, op een plat stukje bestek aan het uiteinde een rolletje lardo di Collonata met een gegrild hazelnootje erop; geweldig lekker en tot slot een stengel die stond in een crème met wasabi en erop een toefje sumak. Ook erg lekker, de wasabi was hier zeer terughoudend gebruikt en gaf net een mooie toets. Heerlijk dus alledrie.

Hierna werd de wijn ingeschonken, de waterglazen werden bijgevuld en het werd tijd voor het echte werk. De ‘officiële’ amuses, hier genoemd de ‘cocktail de poche’....
Even in het Frans maar, zo heb ik het ook gekregen tenslotte:

Salpicon de tourteau et céleris dorés, amandes coquillages, sorbet concombre/wasabi.
In een mooi rond bordje een soort slaatje van krab en bleekselderij met wat schelpdiertjes en erop een sorbet van komkommer met wat wasabi erdoor. Erop nog twee oesterblaadjes, die geweldig van smaak waren. In alle onderdelen een werkelijk erg mooi gerechtje. Want een gerechtje vond ik het wel, dit overstijgt in mijn beleving een amuse.
Pain soufflé farci d’une mousseline d’ortie, jeune broccoli du jardin.
Op een klein vierkant bordje links de mooie kleine roosjes van de broccoli uit eigen tuin. Zelfs ik als niet-broccoliliefhebber vond het erg lekker. Ernaast rechtsboven een soort paddestoel (het was ook een paddestoel trouwens, helemaal geen brood) bestaande uit een vrij stevige crème van brandnetel als zijnde het pootje en erop dan de paddestoel die een heel krokant laagje had gekregen van het een of het ander. Zo mooi weer....

* Gelée fenouil/bonite/sardine de Méditerranée
In een geel, heel schuin staand (magneetje, geestig) kopje een heerlijk lillende gelei van venkel, bonito en stukjes sardientjes, alweer ongewoon lekker.
Grenailles au poivre de Sichuan, concassée de tomates coeur de pigeon et champignons de Paris au miso.
In een schattige witte beker met een erg slim handvat op de deksel troffen we een hoog op smaak zijnd champignonsoepje aan. Zo’n champignonsoepje wat je nooit meer vergeet....
Crèmeux de burrata, chiffonnade de mortadelle et arroches rouges.
Geen idee wat het precies was, in ieder geval iets van groente met een heel klein beetje mortadella en erop een rood blad, wat bijzonder aards van smaak was. Ook erg lekker.

Waarmee we klaar waren met de amuses en overgingen tot het voorgerecht.

Carpaccio de dorade royale aux piments de Guernica, thon Albacore et asperges blanches, jus d’olives noire de Nyons lié de rhubarbe, croutons de pains de noix. Precies dat troffen we ook aan. In eerste instantie leek het gerecht op een soort soep, maar dat was het toch niet. Heel veel verschillende groentjes (groene en witte asperges, korenaarasperges, lente-ui en reepjes asperge) met flink wat mooie dunne plakjes rauwe dorade en tonijn vonden we en dat alles was omgeven door een frisse olijvenjus met een licht rinse (rabarber?) smaak, met erin nog croutons van notenbrood. Een bijzonder gerechtje vonden we.

Het hoofdgerecht van deze middag was Fricassée minute de lapin Rex de Poitou à l’origane, tiges de poireaux, carottes et navets en aigre-doux; fondue de rougette. Escargots Petits Gris, foie grillé et gnocchi relevés d’une réduction de Béarnaise; crème d’ail.
Op een plat borden vonden we de heerlijke stukje konijn, waarbij de oregano goed proefbaar was. Verder een keur aan zachtgegaarde groentjes, die allemaal heerlijk van smaak waren. Het sausje wat erbij lag was bijzonder hoog op smaak en ik proefde daarin duidelijk iets van kaas, wat erg mooi paste bij zowel het konijn als de groentjes. In het ronde bordje ernaast de slakjes, die geweldig lekker waren met het gegrilde levertje van het beestje en een aantal kleine gnocchi die inderdaad naar Béarnaise smaakten. Op de rand van het bord nog een veeg knoflookcrème, naar eigen inzicht te gebruiken en een flink groen blad, wat zeer kruidig smaakte en ook een hoog knoflookgehalte had. Heerlijk wederom. De manier waarop Gagnaire met groenten werkt spreekt me zeer aan.

We eindigden met de desserts de Gagnaire Rue de Balzac. Van de 9 desserts van deze maand kregen we er 5.....

We kregen als eerste een langwerpige schaal, heel smal met erop acht minihapjes. Friandises in mijn beleving, dus ik laat ze gewoonlijk gewoon staan voor bij de koffie. Of dat echt de bedoeling is weet ik niet, maar ik doe het gewoon wel.

Het eerste dessert was een Salade de garriguette, sablé en pistache; crème panacotta de malabar. Heerlijke panacotta met erop prachtige seizoensfruitjes, een genot! Ik ben erg dol op zomerfruit, dus dit was een schot in de roos.

We vervolgden met de Tatin de Royale Gala en tandoori, pulpe de framboise, pépin au calvados. Een Tarte tatin façon Pierre Gagnaire aldus de ober en dat was ook zo. Heerlijk gewoon, prachtige appeltjes, waarin je de tandooritoets heel duidelijk proefde, lekkere frambozenmousse en een paar rozijntjes gedrenkt in calvados. Wat wil een mens nog meer....

Hierna kwam een kommetje met de Déclinaison d’orange sanguine, tranche de Socculente confite. Plakjes gekonfijte bloedsinaasappel met een of ander crèmetje eronder vonden we en we vonden het heerlijk. Niet te zoet, heerlijk fris met een lichte rumsmaak ook nog.

Het vierde dessertje was le Chocolat de printemps 2011, les agrumes de Mr. Bachès.
Een prachtig taartje kregen we, bestaande uit chocolademousse, chocoladetaart, chocoladesaus en citrusvruchten. Heerlijk, heerlijk....

We sloten de rij dessertjes af met een Sirop de cassis, lamelles de coco frais; granité au Cerdon. In een cocktailglas kregen we een heerlijke sorbet van cassis met erop reepjes verse kokosnoot en daarop weer een granité van wijn. Wijn uit Cerdon om precies te zijn. Een heerlijke frisse afsluiter.


Bij de goede espresso kregen we nog twee bonbons nadat we ons te goed hadden gedaan uiteraard aan de kleine hapjes op de lange schaal en ook die bonbons waren erg lekker. Eentje was gevuld met framboos en de andere met praline.
Een gedenkwaardige lunch wederom.